Aktywne tworzenie programów nauczania jest przywilejem każdego nauczyciela.
To dzięki przejrzystej oraz kreatywnej konstrukcji programu nauczania krystalizują się cele- efekty edukacji uczniów.
Kształtowane kompetencje uczniowskie harmonijnie współgrają z indywidualnymi predyspozycjami, warunkami oraz podstawą programową.
Dobrze przemyślany program służy uczniowi.
Dzięki mądrej edukacji uczeń dąży do wszechstronnego rozwoju na miarę swoich możliwości, talentów i predyspozycji.
Wszystkie realizowane w szkole programy nauczania na mocy decyzji administracyjnych dyrektora szkoły są włączone do tak zwanego szkolnego zestawu programów nauczania.
Szkolny zestaw programów nauczania oraz program wychowawczo- profilaktyczny tworzą wzajemnie przenikającą się całość i stanowią oś wyznaczającą kierunek działań dydaktycznych, wychowawczych i profilaktycznych podejmowanych w szkole.
Nauczyciele aktywnie kształtują program nauczania w szkole.
To od ich zaangażowania i twórczego podejścia zależy, co będzie się działo w klasie szkolnej.
Aktywność w zakresie współpracy nauczycieli i uczniów wpływa na jakość edukacji w szkole.
Trudno jest jednak zmienić utrwalone na przestrzeni lat podejście w zakresie postrzegania ról nauczycielskich i uczniowskich.
Cały czas pokutuje podejście, jakoby nauczyciel był realizatorem odgórnie narzuconego programu, a uczeń musiał ten program opanować.
Postulat odpowiedzialnego i twórczego kształcenia nauczycieli staje się bardzo ważnym elementem przygotowującym do przyszłego zawodu.
Nacisk kładziemy na psychologiczne sfery pracy nauczycielskiej.
Właściwie od roku 2000 nauczyciel powinien być aktywnym twórcą programów nauczania w szkole.
Program nauczania rozumiany jest jako ogół zadań do realizacji, które łączą wspólne cele. Cele kształcenia uczniów rozumiane są przede wszystkim jako efekty nauczania.
Zestaw celów wraz z opisem warunków ich realizacji dostosowanych do specyfiki każdej placówki edukacyjnej, sprzyja osiągnięciu kompetencji uczniowskich.
Każdy nauczyciel może być autorem programu nauczania.
Autorski program nauczania zatwierdza dyrektor placówki edukacyjnej po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej.
Nauczyciel, który sam opracowuje program nauczania na dany etap edukacyjny, zobligowany jest do dostosowania go do wymogów podstawy programowej.
Program jest opisem sposobu realizacji zadań określonych w podstawie programowej.
Do programu warto również dołączyć opinię doradcy metodycznego, innego nauczyciela dyplomowanego, która potwierdzi, że program jest poprawny pod względem merytorycznym.
Każdy nauczyciel może skonstruować swój własny program, wokół którego skupi działania edukacyjne podejmowane w klasie szkolnej.
Najtrudniejszym zadaniem w procesie tworzenia programu nauczania jest sprawne skonstruowanie nauczanego materiału w odniesieniu do celów kształcenia, podstawy programowej oraz koncepcji funkcjonowania szkoły.
Dobry program nauczania powinien przede wszystkim przyczyniać się do czynienia postępów przez uczniów.
Proces uczenia się jest splotem aktywnej postawy ucznia i nauczyciela.
Dzięki wzajemnemu oddziaływaniu nauczyciela i uczniów możliwe jest budowanie nowych doświadczeń edukacyjnych.
Stąd wiodąca rola programu nauczania, który jako ster wyznaczający kierunek, powinien być kreatywny i twórczy.
Cele programu nauczania odnoszą się zarówno do sfery poznawczej, jak również emocjonalnej, czy fizycznej.
Uczeń w procesie kształcenia zapamiętuje wiadomości, aktywnie je przetwarza, emocjonalnie weryfikuje z otaczającą rzeczywistością.
Program nauczania skrojony na miarę danej placówki edukacyjnej podkreśla indywidualne warunki uczniów do nauki, które uwzględnia w odpowiednim doborze metod i form kształcenia.
Ewaluacja programu jest jego obligatoryjnym elementem.
Refleksja dotyczy odpowiedzi na kluczowe pytania, m.in. czy osiągnąłem zamierzone efekty? Co powinien zmienić?
Stawanie się lepszym, bardziej rozwiniętym to wartości przypisywane edukacji.
Miejmy je na względzie tworząc program nauczania dla naszych uczniów