Ruch, uczenie się i wzrastanie dziecka są ze sobą splecione w dynamiczne autostrady układu nerwowego.
Umysł i ciało to koherentny potencjał każdego człowieka.
W wyniku życiowego doświadczenia, nadarzających się każdego dnia sytuacji, w których uczymy się, osiągamy pełnię naszych możliwości.
Co stanowi podstawę uczenia się?
Bogate polisensoryczne środowisko uczenia się, doświadczanie świata wieloma zmysłami oraz bogate sytuacje do uczenia się, stwarzają szansę na zbudowanie szybkiej autostrady do wiedzy i umiejętności każdego z nas.
Uczenie się, myślenie, tworzenie, dotyczy całego człowieka i nie jest przypisane tylko umysłowi.
Ruch, emocja, wrażenia dotyczą wszystkich zmysłów człowieka, a ich interpretacja przebiega w umyśle. Zmysły dostarczają mózgowi informacji, dzięki którym zachodzi proces uczenia się.
Ruchy człowieka począwszy od niemowlęctwa stają się coraz bardziej wysublimowane i precyzyjne. Precyzja ta i coraz wyższy stopień wyrafinowania świadczą o poszerzających się horyzontach poznawczych człowieka.
Przez całe życie człowieka ruch odgrywa dominującą rolę w tworzeniu połączeń neuronalnych. Sieci te stanowią sedno uczenia się.
Ruch jest naturalnym aktywatorem połączeń nerwowych w całym ciele, dlatego jest on szczególną formą aktywności człowieka.
Cywilizacja XXI wieku, pomimo iż charakteryzuje się dynamicznym rozwojem i innowacjami, tak naprawdę spowolniła. Siedzący tryb życia spowodowany wszechobecna technologią.
Czy możliwe jest odwrócenie paradygmatu?
Ruch jest naturalnym lekiem dla dzieci z trudnościami w uczeniu się, dla dzieci zdrowych, aby zwiększyć ich możliwości, dla rodziców oraz innych zapracowanych dorosłych, aby znaleźć balans. Ludzie w wieku starszym, aby zachować mogli sprawność intelektualną i klarowne myśli, również zażywać powinni odpowiedniej porcji ruchu.
Umysł ludzki to nieskończone możliwości uczenia się, myślenia i tworzenia.
Zwoje neuronalne wzrastają w ciągu naszego życia dzięki doświadczeniom. Umysł ludzki przebudowywany jest nieustannie w toku naszego życia.
Dzięki czemu możliwy jest rozwój człowieka.
Plastyczność mózgu oraz jego zdolność regulacji oraz adaptacji jest zdumiewająca i umożliwia uczenie się człowieka. Ruch wspomaga drogi neuronalne człowieka udoskonalając je oraz wspierając.
Rodzimy się z kompletem komórek nerwowych gotowi do podjęcia najwspanialszej aktywności uczenia się.
W miarę jak zaczynamy myśleć, poruszać się, dostarczamy naturalnego paliwa dla naszych komórek nerwowych, aby mogły tworzyć się drogi neuronalne.
Komunikacja między komórkami nerwowymi doskonali się w miarę nabywania doświadczeń ze świata zewnętrznego.
Drogi neuronalne to autostrada do pełnego wzrostu człowieka oraz procesu uczenia się i przyswajania wiedzy.
Tworzenie sieci komórek nerwowych- autostrad tworzy proces ucznia się i myślenia. W miarę nabywania doświadczenia i wzrostu człowieka, stają się one coraz bardziej skomplikowane i szybsze. Dzięki skojarzeniom, powiązaniom informacji, zmysłowym informacjom napływającym ze środowiska, odbywa się najwspanialszy proces uczenia się.
Neurony to główni bohaterowie galaktyki ludzkiego umysłu. Są to komórki nerwowe, których zadaniem jest przesyłanie informacji w postaci impulsów nerwowych. Wyróżniamy trzy rodzaje neuronów: czuciowe, kojarzeniowe i ruchowe.
Neurony czuciowe transportują informacje do mózgu z narządów zmysłu: wzrok, słuch, powonienie, dotyk, smak. Są odpowiedzialne również za poczucie równowagi oraz napicie mięśni.
Neurony kojarzeniowe to neurony, które pełnią funkcje sieciowe, zbierają informacje, przetwarzają je i przekazują dalej w odpowiedzi uruchamiają np. neurony ruchowe. To swoista centrala zarządzania w naszym umyśle.
Neurony ruchowe niosą wiadomość z centralnego układu mózgowego do mięśni i narządów naszego ciała.
Wiązki włókien nerwowych tworzą nerwy.
Aby w pełni zrozumieć proces uczenia się człowieka wprowadzić musimy również pojęcie dendrytu.
Dendryt to rozgałęzione grube wypustki komórek nerwowych zbierające informacje i przewodzące impulsy nerwowe. Akson to długie cienkie włókno, którego zadaniem jest transport informacji do innej komórki nerwowej.
Mielinizacja to proces używania komórek nerwowych np. w procesie uczenia się.
Uczenie się to nic innego jak mielinizacja aksonu komórek nerwowych.
Wielokrotne uaktywnianie tych samych neuronów powoduje przyspieszenie procesu mielinizacji. Praktyka czyni mistrza, także wyspecjalizowanie się komórek nerwowych w dziedzinie, funkcji wynika z wielokrotności powtórzenia jakiegoś ruchu.
Na samym końcu każdego aksonu znajdują się tak zwane telodendrony, drzewka końcowe ze stopkami. W tych końcowych stopkach znajdują się pęcherzyki synaptyczne a w nich substancje zwane neurotransmiterami. To specjalne miejsca kontaktu, gdzie informacja jest przenoszona do drugiej komórki.
Neurotransmitery mają działanie pobudzające inne hamujące.
To czy dostosujemy nasz umysł do zawodu ekonomisty, czy wytwornego malarza zależy od nas samych. To my projektujemy nasze możliwości i umiejętności po przez ćwiczenia i doskonalenie się w określonej dziedzinie. To od naszych wyborów zależny, kim się staniemy.
Nasze reakcje i myśli podróżują w naszym ciele w formie impulsów elektrochemicznych. Doświadczenia stymulują nasz umysł nieustannie. Uczenie się powoduje tworzenie nowych połączeń synaptycznych.
Umysł ludzki to wielka sieć, którą porównać moglibyśmy do sieci Internetowej, komputerowej. Jest jednak o wiele bardziej doskonała i nie posiada żadnych ograniczeń.
Ta nieograniczona sieć informacji jest prawdziwie boska i indywidualna dla każdego człowieka. Mózg ludzki jest elastyczny i plastyczny. W miarę jak napływają do niego nowe informacje zmienia się, a człowiek rozwija się.
Rozwój wszystkich umiejętności człowieka zaczyna się od ustanowienia polisensorycznej podstawy rozumienia świata.
Bazowe wzory warunkują dalsze uczenie się, są podstawa do tworzenia coraz bardziej wysublimowanych obrazów,zawartych w sieciach neuronalnych. Podstawowe wzory to zrąb informacji potrzebnych do dalszego doskonalenia w toku życia każdego człowieka.
Drogi nerwowe powstają poprzez stymulację i doświadczenie.
Aktywność intelektualna rozwija dodatkowe tkanki w umyśle człowieka. To niesamowite okno uczenia się i samouzdrawiania.
Literatura: „Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł” Carla Hannaford.
