Budowanie kompetencji społecznych dziecka jest związane z jego rozwojem.
Emocje dziecka, zdarzenia dnia codziennego stwarzają przestrzeń dla społecznego rozwoju dziecka.
Wzloty i upadki są wpisane w nasze życie. To one budują odporność emocjonalną naszą i naszych dzieci.
Na co zwrócić uwagę w budowaniu kompetencji społecznych naszych dzieci?
Samoregulacja, empatia, budowanie dobrych relacji z otoczeniem tj. rówieśnikami i dorosłymi to tylko niektóre elementy szeroko rozumianej kompetencji społecznej dziecka.
Doświadczenia, przeżywanie emocji, jak również umiejętne radzenie sobie z nimi daje szansę na zbudowanie społecznych podstaw współżycia z innymi.
Proces socjalizacji wiedzie przez dżunglę usłaną kryzysami w kierunku budowania równowagi i balansu na całe życie człowieka.
Ludowy archetyp grzecznego i posłusznego dziecka nie istnieje.
Budowanie kompetencji społecznych wymaga uwagi i zaangażowania dorosłych.
Często rzeczywistość obraca w niwecz wysokie oczekiwania rodziców względem dziecka.
Współpraca, odpowiedzialność i zrozumienie na przykład dla prymu obowiązków domowych może okazać się trudne zarówno dla ośmiolatka, jak i osiemnastolatka.
Oczekiwania na wyrost rozbijają się często o skały codzienności, stąd ważne jest, aby dostrzegać w naszych dzieciach ich naturalne predyspozycje, wady i zalety.
Pomoc i wsparcie rodziców pomagają dzieciom zrozumieć ich własne stany emocjonalne i są podstawą do budowania kompetencji społecznych.
Dorosły staje się jedynym towarzyszem dziecka w drodze ku zrozumieniu własnego „ja”.
Pozwól dziecku być częścią dorosłego świata.
Współuczestniczenie buduje relacje w rodzinie. Dzieci nie mogą się czuć wykluczone bądź pominięte w życiu rodzinnym. Porządki i wyjście do kina stanowią równoważne sfery naszego życia.
Pozostaw przestrzeń dla wyrażania różnych emocji.
Złość, radość, smutek, frustracja, rozczarowanie są barwami, którymi każdy człowiek maluje swoje Zycie w zależności od zdarzeń i okoliczności.
Wszystkie uczucia są ważne i jest dla nich miejsce w naszym życiu.
Trudne przeżycia trzeba komunikować, aby znalazły drożny wentyl na zewnątrz. Zbyt mocne kumulowanie w sobie gradowych chmur prowadzi nieuchronnie do burzy.
Kompetencja społeczna wyraża się niewątpliwie z oswojeniem emocji i umiejętnym ich regulowaniem.
Rozmowa ułatwia zrozumienie i układanie muszelek w pojemniku na emocje.
Człowiek to brzmi dumnie.
Każdy człowiek jest wyjątkowy ze swoimi planami, marzeniami, zainteresowaniami, emocjami, temperamentem, umiejętnościami, czyli całokształtem osobowości.
Nie możemy dyktować dzieciom jak mają się czuć i co robić, żeby być szczęśliwe.
Podążanie za naturalnym rytmem dziecka, za jego potrzebami w poszanowaniu indywidualności wydaje się być rozwiązaniem idealnym.
Jak wdrożyć go w działanie?
Liczy się przede wszystkim tu i teraz.
Sytuacje dnia codziennego stwarzają szereg szans na budowanie emocjonalnego zaplecza na całe życie.
Relacja z rodzicami buduje odporność emocjonalną dziecka, a jej podstawa to bliskość, bezpieczeństwo, zaufanie.
Człowiek jest istotą społeczną.
Żyjemy i współdziałamy z innymi. Proszenie o pomoc i wsparcie jest więc naturalnym elementem naszego życia.
Rozwój społeczny dziecka jest okresem „burzy i naporów”, w którym wsparcie rodzica staje się witaminowym wzmocnieniem.
Dostrzegaj dziecko w relacji takim jakim jest, a nie takim jakim chcesz go widzieć.
Rzeczywistość, w której żyjemy ma swoje radości i smutki. Warto je zaakceptować i budować odporność na kryzysy z przeżywania