Mózg to gigantyczna fabryka chemiczna, obłędnie wielka, kosmicznie niedefiniowalna.
W zdrowym umyśle jednak neuroprzekaźnikowo ustabilizowana.
Jeśli biszkopt ma odpowiednie proporcje to wychodzi wyrośnięty i dorodny, jeśli proporcje składnikowe są zaburzone, zazwyczaj opada.
Podobnie wygląda metaboliczna neurotransmisja danych w umyśle ludzkim. Jeśli proporcje neuroprzekaźników są odpowiednie procesy mózgowe przebiegają poprawnie.
Kiedy natomiast skład chemiczny mózgu ulega zaburzeniu pojawiają się problem. Są one podłożem wielu chorób psychicznych oraz neurodegeneracyjnych.
Zacznijmy od początku.
Teoria neurobiologiczna rozwoju języka wyjaśnia w prosty sposób bardzo znaczną część zjawisk językowych. Z punktu widzenia medycznego oraz logopedycznego jest najbardziej przydatna i użyteczna.
Do opisu językowych zaburzeń mowy w różnych chorobach związanych z chemiczną stroną funkcjonowania umysłu ludzkiego najlepiej przydaje się teoria neurobiologiczna.
Wszelkie zaburzenia funkcjonowania człowieka, które objawiają się również zaburzeniami języka, mają swoje źródło w mózgu.
Zaburzenia mowy należy zatem lokować w biologii ludzkiej.
Jedyną drogą do umysłu ludzkiego jest język. Jest on komponentem umysłu, prawdziwą ścieżką po której możemy zdiagnozować różne przypadłości i choroby ludzkie.
Przyczyn uszkodzeń mózgu jest wiele. Wśród nich wyróżniamy wylewy krwi do mózgu, które dotyczą zazwyczaj osób po 50 roku życia.
Inna grupa to wypadki samochodowe, które prowadzą do mechanicznych wstrząśnień mózgu oraz innych uszkodzeń.
Coraz częstszą przyczynę uszkodzeń mózgu stanowią guzy mózgu.
Te zlokalizowane w obrębie lewej półkuli prowadzą do zaburzeń afatycznych.
Aleksander Łuria wyróżnia 6, 7 typów afazji. Najprościej rzecz ujmując w zaburzeniach afatyczny chodzi o to, że chory albo nie rozumie, co się do niego mówi, albo rozumie i mimo to nie jest w stanie wypowiedzieć ani zdania.
Pragnozaja dotyczy uszkodzenia prawej półkuli mózgu. Polega na zaburzeniach w obrębię syntetyzowania doznań. W pragnozji chory nie mówi, nie rozumie związków frazeologicznych, metafor.
Zarówno afazja jak i pragnozja dotyczą mechanicznego uszkodzenia mózgu. W niektórych przypadkach afazji i pragnozji można doprowadzić do poprawy funkcjonowania człowieka, w innych natomiast należy jedynie spowalniać rozpad.
Lewa półkula mózgu odpowiedzialna jest za język, słownictwo, gramatykę, czy wymowę. Prawa odpowiada globalnie za wypowiedź, rozumienie tekstu czy budowanie wypowiedzi.
Mózg ludzki jest plastyczny. Ma dużą zdolność regeneracji.
Nie ulega wątpliwości, że sukces terapii zależy przede wszystkim od rozległości uszkodzeń mózgu oraz od wieku pacjenta.
Głuchota
Mowa dostaje się do umysłu każdego człowieka poprzez zmysł słuchu. Jeżeli funkcje intelektualne są w normie, nie występują inne deficyty umysłowe, a słuch fizyczny jest sprawny, to dziecko opanowuje język samoistnie. Dzieje się tak do 6 roku życia.
Często zdarza się, że dzieci przychodzą na świat z głuchotą wrodzoną, genetyczną lub ją nabywają w wyniku różnych chorób wieku dziecięcego. Nie bez znaczenia są tu częste infekcje dróg oddechowych.
Aby zapobiegać zjawisku tak zwanej deprywacji słuchowej, należy jak najwcześniej usprawnić zmysł słuchu. Otworzyć dziecko na doznania słuchowe ze świata zewnętrznego poprzez zabiegi chirurgiczne, aparaty słuchowe bądź implanty ślimakowe.
Język zagnieżdża się w umyśle człowieka za pośrednictwem sprawnego zmysłu słuchu. Urządzenia wspomagające takie jak implanty ślimakowe zastępują wadliwe ucho środkowe oraz zewnętrznego.
Im wcześniej następuję implantowanie tym dla języka lepiej.
Teoria neurobiologiczna rozwoju języka wyjaśnia w prosty sposób bardzo znaczną część zjawisk językowych.
W głuchocie nie ma języka, należy go zbudować w umyśle człowieka dotkniętego głuchotą.
Choroba Alzheimera
Najprościej rzecz ujmując afazja to utrata języka w wyniku na przykład wylewu lub w chorobie Alzheimera. W wyniku procesów neurodegeneracyjnych następuje swoisty zgrzyt w wielkiej fabryce chemicznej jaką jest mózg ludzki. Procesy metaboliczne w mózgu ulegają zachwianiu, a to warunkuje przecież odżywienie mózgu ludzkiego. Zmienia się skład chemiczny umysłu, co wpływa na zmianę objętości mózgu.
Terapia osób dotkniętych chorobami neurodegeneracyjnymi polega na spowolnieniu procesów destrukcyjnych, tak, aby jak najdłużej zachować mózg ludzki przy życiu.
W końcowym etapie choroby Alzheimera człowiek zupełnie zamilknie. Następuje całkowite wyzerowanie umysłu. Uszkodzenie chemiczne powoduje zupełną zmianę zachowania człowieka.
Choroba Alzheimera szybko postępuje. Od pojawienia się pierwszych objawów do całkowitego wymazania umysłu mija zazwyczaj ok. 5 lat. Umysł człowieka przestaje funkcjonować. Człowiek milknie i nierozpoznane rzeczywistości wokół siebie.
Schizofrenia
To również choroba związana z biochemią ludzkiego umysłu. Zazwyczaj ujawnia się między 20- 30 rokiem życia. Najpierw młody człowiek funkcjonuje zupełnie normalnie, chodzi do szkoły, studiuje, pracuje, ma pasje i zainteresowania.
W wyniku zmiana chemicznych w mózgu, które zazwyczaj polegają na zmianie składu ilościowego pierwiastków budujących substancję mózgową, człowiek nabywa chorobę zwaną schizofrenią. Jak pokazują badania tylko 6% zdiagnozowanych przypadków schizofrenii ma podłoże genetyczne.
Zaburzenia mowy i języka w schizofrenii noszą nazwę schizofazji. Uszkodzenia metabolizmu mózgowego, a co za tym idzie składu chemicznego mózgu sprawiają, że mózg zaczyna generować drugą rzeczywistość. Widać to w zachowaniach językowych.
Mózg generuje rzeczywistość równoległą do realnej. To specyficzna i trudna choroba. Jeśli coś człowieka straszy i goni, to jest to dla niego realne.
W tym typie schorzenia psychicznego możliwe jest dotarcie do osoby chorej właśnie poprzez język.
Zespół Aspergera
To również zaburzenie związane z chemią mózgu.
Dziecko przychodzi zdrowe na świat, funkcjonuje i rozwija się normalnie do 2- 3 roku życia. Mózg dziecka na skutek zaburzeń równowagi chemicznej zaczyna funkcjonować inaczej. Skutkuje to objawami klasyfikowanymi w szerokim spektrum autyzmu, m.in. zespołem Aspergera.
Pomiędzy zespołem Aspergera a ciężkim autyzmem jest ogromna różnica. Podczas gdy zespół Aspergera polega na fiksacji kawałka rzeczywistości z zachowaniem podstawowych procesów, w ciężkim autyzmie należy zbudować umysł chorego na nowo i tak istnieje nikła szansa, że choremu przywróci się prawidłowe funkcjonowanie w otaczającym świecie.
Padaczka
Jest to zaburzenie, które polega na tym, że gdzieś w mózgu przerwany jest ciąg synaps, które prowadzą impulsy elektryczne. Ładunki elektryczne z powodu braku dróg nerwowych, utartych szlaków neuronalnych wyładowują się w mózg. Skutkuje to swoistymi problemami w funkcjonowania osoby dotkniętej padaczką.
Jeżeli padaczka ujawni się przed 6 rokiem życia to mamy do czynienia z opóźnieniem rozwoju, jeśli natomiast po 6 roku życia następuje degradacja funkcji intelektualnych.
Zespół poalkoholowy
Nadużywanie alkoholu przez kobiety w ciąży niesie duże konsekwencje rozwojowe dla dziecka w trakcie ciąży ale również po jej zakończeniu, w trakcie rozwoju dziecka. Dziecko poczęte w tak zwanym upojeniu alkoholowym matki ma zespół poalkoholowy. Objawia się t trudnościami emocjonalnymi, intelektualnymi w procesie nauczania, ale również w nabywaniu mowy i języka.