W praktyce logopedycznej spotykam różne przypadki zaburzeń poznawczych i komunikacyjnych u małych pacjentów.

Do pełnej diagnozy dziecko potrzebuję wielu specjalistycznych badań, m.in. medycznych, psychologicznych, pedagogicznych, genetycznych.

Zaburzenia komunikacji językowej występują w bardzo wielu chorobach o podłożu neuronalnym.

Właściwa diagnoza warunkuje terapię oraz szybki powrót do pełnej sprawności. 

Na podstawie opisu przebiegu padaczki chciałbym zwrócić uwagę na rolę trafnej diagnozy w przebiegu leczenia i rokowaniach na przyszłość dla dziecka.

Padaczka występuje u około 1% dzieci do ukończenia 16 roku życia. Co roku diagnozuje się około 12 tysięcy dzieci z padaczką.

Opis przypadku dotyczy pewnej dziewczynki, która trafiła na terapię pedagogiczną w szkole z powodu zaburzeń poznawczych i komunikacyjnych.

Początek choroby, to znaczy pierwsze symptomy zdiagnozowano u niej, kiedy miała 10 lat. W wyniku upadku ze schodów doszło do stłuczenia mózgu. W ciągu czterech kolejnych lat straciła całą wiedzę, następnie wszystkie zdolności ruchowe i czuciowe. 

Dziewczynka przejawiała liczne zaburzenia rozwoju emocjonalno- poznawczego, często popadając w konflikty w domu i w szkole. Upośledzone zostały funkcje pamięciowe oraz inne funkcje intelektualne, wpływające na powodzenia szkolne.

Padaczka siała spustoszenie. Doszło do trwałych zaników w mózgu, swoistej atrofii tkanki mózgowej. 

Dziewczynka miała agnozję wzrokowa. Widziała kształty, ale ich nie rozpoznawała. Na to nałożyły się inne zaburzenia wzrokowo- przestrzenne. Nie rozpoznawała bodźców wzrokowych, słuchowych, w tym słuchu fonematycznego. Trudność sprawiały nawet rozpoznanie najprostszych instrumentów muzycznych.

Proste polecenia pokaż kulę, pokaż nożyczki nie rokowały na realizację. Nie rozpoznawała przedmiotów, słów.

W skutek padaczki pojawiły się zaburzenia pamięci. Swoista demencja w wieku nastoletnim.  Pamięć biograficzna istniała, dziewczynka nie pamiętała tego co przeczytała przed chwilą.

Aż do momentu stanu wegetatywnego. To był koniec ustały wszystkie funkcje życiowe. Łącznie z bólami wszelkiego typu, w tym bólami pęcherza moczowego.

Etpa II

Badanie EEG pokazało padaczkowy obraz mózgu, wyładowania elektryczne o bardzo dużej amplitudzie.

Poszukiwano przyczyny. Metabolizm wskazywał na znacząco podwyższone aminokwasy.

Wszystko razem składało się na objawy świadczące o uszkodzeniu OUN.

Około 14 roku życia mózg zaczął się rekompensować. Wyciszono objawy padaczki lekami.

Zespół padaczkowy to zaburzenie czynności przepływu neuronów, w wyniku wyładowań elektrycznych w mózg. Dotyczy to struktur korowych i podkorowych.

Dochodzi do neurodegeneracji niektórych części mózgu.

Dzięki neuroplastycznym właściwościom mózgu oraz odpowiednim ćwiczeniom z zakresu terapii pedagogicznej możliwe jest odzyskanie utraconych sprawności i kompetencji.

W celu potwierdzenia istnienia zespołu wykonujemy badanie EEG. Sprawdza ono aktywność biologiczną mózgu. Kompletne będzie również w tym przypadku badanie MRI, które sprawdza zdolności korowo- podkorowe mózgu.

Dodatkowo w wyniku obserwacji w tym niedowłady dopełnią diagnozy zaburzeń neurodegenarycyjnych.

Oceniamy również funkcje poznawcze. Narastające zaburzenia funkcji poznawczych oraz czynności językowych świadczą o nieprawidłowościach, w tym o zespole padaczkowym.

Wyróżniamy:

  • Padaczkę idiopatyczna,
  • Padaczkę pourazową,

 

Na przykład niektóre guzy mózgu mogą powodować padaczkę. Zwłaszcza w przypadku padaczek lekoopornych. Przyczyn tego ciężkiego i trudnego do leczenia zaburzenia jest wiele. Leżą one zarówno po stronie biologicznej, jak również po stronie metabolicznej.

Niestety objawy które daję padaczka dają również inne mnogie schorzenia neurodegeneracyjne. W tym rzecz w trafnej diagnozie.

Cechy charakterystyczne, objawy:

  • Usztywnienie mięśni, zbytnie napięcie mięśniowe, zwiotczenie mięśni
  • Utraty świadomości,

Padaczko daje ryzyko zburzeń psychicznych, językowych, poznawczych. Ciężko ją leczyć, gdyż leki długo podawane mają działanie toksyczne.

 

ZESPÓŁ DEZINTEGRACYJNY

Trochę przypomina autyzm i mieści się w tej samej grupie zaburzeń. Trudność diagnozy znacząca. Na początku objawy mogą przypominać niepełnosprawność intelektualna. Dziecko do około 24 miesiąca życia rozwija się w sposób prawidłowy i nie budzący niepokojów. Następnie nagle następuje regres, który obserwować możemy nawet w 5 roku życia.

Niepokoje dotyczyć mogą komunikacji dziecka oraz interakcji społecznych. Obserwujemy  swoiste dysharmonie rozwojowe. Nadaktywność pewnych struktur i niedostatki innych obszarów.

Podstawowe badania EEG gdzie badamy elementarne czynności mózgu, czy SPECT, czyli badanie przepływów krwi nie dają ostatecznej odpowiedzi na to z jakim zaburzeniem mamy do czynienia.

A może to szczepionka zadziałała toksycznie?