” Ruch jest drzwiami do uczenia się” twierdzi Paul Dennison, twórca kinezjologii edukacyjnej.
Mózg i ciało wpływają na siebie nawzajem.
Ruch pobudza aktywność intelektualną, integruje i zakotwicza informacje sensoryczne w sieci neuronalnej ludzkiego umysłu.
Ruch jest konieczny do uczenia się i rozumowania. Poznajemy świat tak jak nam to umożliwiają zintegrowane sensoryczne poznanie oraz myśli.
Niestety w metodach szkolnych, programach nauczania w bardzo ograniczonym stopniu wykorzystuje się ruch do uczenia się. Niesie to ze sobą negatywne skutki dla rozwoju dziecka.
Ruch obecny jest w edukacji dziecka od momentu poczęcia. Tak, to prawda uczymy się już w okresie prenatalnym, ponieważ edukacja to indywidualna ścieżka rozwojowa każdego człowieka.
W łonie matki rozwijające się dziecko zdobywa wiedzę na temat grawitacji . Jest on podstawą do badania kształtów i formy środowiska w którym żyjemy.
Uczenie się pochodzi ze świata.
W rzeczywistości, która nas otacza dominuje ruch, dzięki ruchowi gałek ocznych odbieramy wrażenia wzrokowe. Wiatr doznajemy poprzez receptory znajdujące się w skórze, przypisane dotykowi. Dzięki subtelnym ruchom rąk tworzymy świat. Poprzez ruch wyrażamy również emocje radość, smutek złość.
Myślenie i ruch to kompatybilne elementy ludzkiego poznania. To dwie uzupełniające się orbity ludzkiego umysłu.
Uczenie się to budowanie zbioru umiejętności i doskonalenie ich.
Aby uchwycić myśli potrzebny jest ruch. Jest on niezbędny do budowania sieci neuronalnych.
Realizacją naszych myśli jest mowa. Ważne, aby podzielić się z innymi, na przykład z kolegami z klasy na temat właśnie wysłuchanego wykładu.
Wzmaga to proces zapamiętywania.
Podczas rozmowy uwalniany jest neurotransmiter acetylocholina, która wpływa na zapamiętywanie informacji i przyrost sieci neuronalnych.
Jak to się dzieje, że uczymy się poprzez ruch?
Od wielu lat wiadomo, że dzieci które omijają etap raczkowania mogą potem przejawiać trudności w uczeniu się.
Raczkowanie, a więc doskonalenie koordynacja ruchów naprzemiennych rąk i nóg, wpływa na rozwój ciała modzelowatego, i koordynację obu półkul mózgowych. Dzięki czemu obie półkule mają taki sam dostęp do informacji sensorycznych z otoczenia. Ta równowaga jest niezbędna dla efektywności uczenia się każdego dziecka.
W rozwoju dziecka należy pozwolić mu na badanie aspektów ruchu w otoczeniu. Zwisanie na trzepaku, chodzenie po drzewach, krawężniku to doskonałe aspekty i przejawy uczenia się poprzez ruch.
Dzieci mają trudności z ruchem i utrzymywaniem równowagi.
To jeden z powodów trudności w nauce.
Najnowsze badania wskazują na nierozerwalny związek ruchu oraz układu nerwowego. Ruch stymuluje wytwarzanie neurotrofin, substancji odpowiedzialnych za wzrost komórek nerwowych. Dzieje się tak zwłaszcza przy doskonaleniu ruchów skoordynowanych.
Od zawsze dominuje w szkole schemat, w którym zabrania się dzieciom ruszania się podczas lekcji, jak również odwracania wzroku gdzie indziej niż poza tablicę, czy ławkę szkolną.
Jest to niezgodne z naturalnym rozwojem dziecka. Gałka oczna kończy się rozwijać około 10 roku życia. Aby się rozwijać potrzebuje ruchu.
Kiedy dziecko jest gotowe do czytania?
Wtedy kiedy gotowe są do tego jego oczy.
Do 7- 8 roku życia w płatach czołowych trwa rozwój koordynacji mięśni umożliwiających ruchy precyzyjne. Wcześniej posiada dziecko dobry wzrok obwodowy. Aby jednak czynność czytania i pisania była skuteczna, potrzebny jest dopasowanie pracy obu oczu do dwuwymiarowego ogniskowania wzrokowego. Jedno oko jako dominujące prowadzi ruchy obu oczu.
Gimnastyka mózgu kinezjologia edukacyjna to łatwy sposób na to, aby ćwiczyć wszystkie mięśnie oka i efektywnie przygotować dziecko do nauki czytania i pisania.
Każdy z nas rozwija indywidualne sieci wzorców ruchowych w umyśle.
Świat to działanie, a działanie to ruch. Jest on integralną częścią uczenia się, a więc procesu przetwarzania danych.
Coraz większa grupa uczniów ma problemy w uczeniu się. Sukces edukacyjny leży w ruchu naprzemiennym, dzięki którym możliwa jest integracja wiedzy z obu półkul mózgowych.
Każdy człowiek jest z natury istotą uczącą się.
Każda sytuacja w której się uczymy składa się z takich samych etapów:
- Wkład sensoryczny, informacje z otoczenia podawane do mózgu za pomocą narzadów zmysłu,
- Integracja
- Asymilacja
- Działanie
Zadaniem gimnastyki mózgu jest wspieranie i stymulacja każdego z tych etapów. Pobudzenie układu umysł- ciało i wspieranie uczenia się.
Ćwiczenia fizyczne wzmacniają zwoje podstawy mózgu, móżdżek i ciało modzelowate. W konsekwencji następuje wzrost neurotrofin i przyrost połączeń nerwowych.
Współzależność rozwoju fizycznego, opanowania języka oraz osiągnięć intelektualnych jest podstawą sukcesu edukacyjnego ucznia.
Ćwiczenia z zakresu gimnastyki mózgu wpływają na proces uczenia się i osiągania sukcesu.
Carla Hannaford „Zmyślne ruchy które doskonalą umysł”.