Inspiracją do napisania tego artykułu był mój udział w konferencji Fundacji Rozwoju Świadomości Emocjonalnej EmocJa: „Jak wspierać uczniów w rozwoju emocjonalnym?”
Inteligencja emocjonalna ma wpływ na całokształt naszego życia. Dzięki niej wybieramy określoną ścieżkę zawodową, budujemy relacje społeczne, a wreszcie odnosimy sukces w życiu zawodowym i prywatnym!
Dzisiejszy artykuł poświęcony będzie emocjom, ich chemicznym uwarunkowaniom oraz zarządzaniu emocjami. Spróbuję odpowiedzieć na pytanie, jaki wpływ mają emocje na naukę, budowanie relacji oraz nasze życie?
Hej to ja Twój mózg! Może o tym nie wiesz, ale ja pracuję! Tworzę unikatowe koktajle chemiczne, wysyłam sygnały elektryczne, reguluję temperaturę, przetwarzam sygnały z zewnątrz i wewnątrz Twojego organizmu! Dzięki mnie odczuwasz przyjemność, ale również strach i dyskomfort. Tak subiektywnie odczuwasz, subiektywnie postrzegasz świat. To niesamowite i trudne zarazem! Dzięki dopaminie, serotoninie odczuwasz przyjemność. Dzięki odpowiedniej dawce adrenaliny jesteś zmotywowany, masz energię i możesz się skupić. To tylko niektóre chemiczne regulatory komunikacji mózgowej.
W wyniku ewolucji, która trwa aż do dzisiaj nasze mózgi rozwinęły się. Nauczyliśmy się nie tylko rozwiązywać problemy, wyciągać wnioski, czy tworzyć nowe unikatowe rzeczy, ale również posiadamy zaawansowany poziom rozwoju emocjonalnego, martwimy się o członków rodziny, a w sytuacji stresowej umiemy konstruktywnie podejmować decyzje.
Dzięki temu zaledwie trzysta gramowemu zlepkowi komórek w naszej głowie możemy uczyć się nie tylko podstawowych, ale również bardzo zaawansowanych umiejętności. Nauka wielu języków, matematyki, obsługa skomplikowanych programów komputerowych to tylko niektóre z nich. Niesamowity jest fakt, że uczymy się i doskonalimy zdobyte kompetencje przez całe życie. Ważna jest systematyczność, motywacja, zaangażowanie i poczucie sensu. Tak uczymy się. Dzięki wielokrotnym powtórzeniom tworzą się utarte szlaki neuronalne w naszych głowach!
Dla nas rodziców oraz nauczycieli bardzo ważna jest świadomość istnienia dwóch połączonych ze sobą struktur mózgowych w umyśle każdego z nas: tak zwana część gadzia oraz część ssacza, która rozwija się – mózg racjonalny.
Nie rodzimy się z umiejętnością regulowania emocji, uczymy się tego z biegiem życia! Dziecko potrzebuje pomocy w interpretowaniu emocji, nazywaniu ich oraz w konsekwencji radzeniu sobie z nimi. To niezwykle odpowiedzialne zadanie dla rodziców!
Podstawą jest akceptacja każdej emocji, zarówno pozytywnej jak i negatywnej. Nazywanie emocji oraz umiejętność ich nazywania, interpretowania, to klucz do budowania świadomej inteligencji emocjonalnej każdego z nas.
Strach, złość, radość, smutek, wstyd, szczęście, to tylko niektóre przykłady tęczowego wachlarza emocji.
Emocje towarzyszą każdemu z nas i są na stałe wpisane w egzystencję każdego człowieka. Wachlarz emocji jest szeroki, kolorowy, często rozszczepiony jak światło, dające niesamowite wrażenie tęczy.
Każdy z nas przeżywa je na swój własny indywidualny sposób. Jak dowodzą badania naukowe około 50% tego specyficznego koktajlu chemicznego dziedziczymy. Oczywiście nie zapominajmy o doświadczeniach życiowych, zdarzeniach emocjach, które nam towarzyszyły w kluczowych momentach naszego życia.
Podsumujmy: indywidualizm każdego z nas, mieszanka chemicznego magicznego napoju, doświadczenia to najważniejsze czynniki emocjonalności każdego człowieka.
Czy emocje są fizjologicznymi objawami naszej egzystencji? Raczej nie. Nie są to również tylko i wyłącznie fakty biologiczne, ani nawet psychiczne. To subiektywne przeżycia każdego z nas, a ich intensywność zależy od doświadczenia, środowiska w którym żyjemy oraz naszej indywidualnej świadomości. Są również podstawą budowania kontaktów międzyludzkich tworząc więzi. Te niewidzialne sploty ludzkie budują podstawowe komórki życia społecznego: rodzinę, związek, wspólnoty ludzi, a w końcu Państwo.
Rozwój emocjonalny człowieka jest równie ważny jak jego rozwój intelektualny. To dwie kompatybilne strony życia każdego z nas oraz naszego rozwoju. Emocje włączone w proces ucznia się powodują wzrost zaangażowania, motywacji, a w konsekwencji trwałe zapamiętanie i rozwój. Emocjonalność człowieka jest wpisana w naszą ludzką naturę!
Działanie i przeżywanie to dwa najważniejsze aspekty funkcjonowania człowieka. Uczymy się i przeżywamy od dnia naszych narodzin, a proces ten trwa aż do późnej starości.
Szkoła to przestrzeń aktywnych działań uczniowskich, przeżywania, testowania, słuchania, obserwowania, twórczego myślenia, wyciągania wniosków oraz rozwiązywania problemów. Żeby wszystkie te procesy mentalne mogły się zadziać potrzebne jest zaangażowanie emocjonalne, które dzięki połączeniom synaptycznym w umyśle oraz odpowiednim porcjom neuroprzekaźników powoduje, że dzieciom chce się chcieć!
Jest wiele dróg, którymi może pójść w swoim życiu młody człowiek. Każda z nich inspirująca i fantastyczna. Unikalny zestaw wiedzy, umiejętności oraz emocjonalności świadczy o naszej wyjątkowości. Zadaniem rodzica i nauczyciela jest wesprzeć młodego człowieka w tej drodze.
Wsparcie cóż oznacza to niezdefiniowane słowo?
Dla mnie wsparcie to dostrzeganie indywidualności, okazywanie zrozumienia, przekazywanie wartości, które są uniwersalne oraz wiara w potencjał i możliwości dziecka. Jednym słowem ZAUFANIE!
Dzięki takiemu podejściu możliwe jest budowanie siły do nauki, jako wewnętrznego przekonania, że to dla mnie jest ważne. Jestem wartościowym człowiekiem, a wszystko co mnie rozwija również ma wartość. Akceptacja i zrozumienie zaczyna się od nas samych. Uczmy tego nasze dzieci, żeby przede wszystkim lubiły siebie. Jeśli tak będzie, jeśli dziecko będzie akceptowało siebie, to łatwiej mu będzie pokonywać trudności dnia codziennego oraz odnaleźć się w grupie rówieśniczej.
W erze nowoczesnych technologii, tabletowej rzeczywistości, mediów społecznościowych, wszechobecnej „onlinowej strony życia” zaprogramujmy się na emocje! To gwarancja pełnego rozkwitu potencjału ludzkiej osobowości! Wpierajmy nasze dzieci, uczniów i siebie nawzajem w rozwoju stosując uważność, zarządzając emocjami, okazując wsparcie, oferując rozmowę, budując pozytywny dialog. To tylko niektóre możliwe mentalne i fizyczne wsparcie dziecka w jego rozwoju ku pełni człowieczeństwa!
A Ty co proponujesz?
Zapraszam do budowania księgi emocjonalnych diamentów, napisz swoją opinię, zdanie w panelu kontaktowym lub w komentarzu pod artykułem. Niech nasze osobiste doświadczenia, przemyślenia i refleksje budują pozytywny przekaz o emocjonalności dziecka!