Najważniejszym celem wychowania dziecka są kompetencje psychospołeczne oraz zdrowie psychiczne dziecka.
Kompetencje społeczne oznaczają umiejętność radzenia sobie w relacjach z innymi ludźmi i samym sobą.
Kompetencje w budowaniu relacji są podstawą pracy wychowawczej nauczycieli i rodziców w środowisku domowym i szkolnym.
System edukacji nie zaspakaja w pełni potrzeb dziecka związanych z jego psychospołecznym rozwojem.
Marzeniem każdego rodzica jest to, żeby ich dziecko wyrosło na samodzielnego, szczęśliwego, mądrego człowieka.
Jak znaleźć klucz do wychowania?
Po pierwsze musimy sobie uświadomić, że kompetentny rodzic umie prowadzić dialog ze swoim dzieckiem.
Wartość szacunku i zaufania stawia duże wyzwania do kształtowania relacji.
Karanie lub nadmierne chwalenie nie sprzyjają wychowaniu dziecka.
Rozmowa, przewodnictwo oparte autorytecie rodzica i nauczyciela stawiajmy na pierwszym miejscu w głębokim przekonaniu o dobrym wychowaniu.
Nagrody i kary są metodą behawioralną starą jak świat, znaną w zasadzie od czasów eksperymentów Pawłowa na psach.
Ocenianie
Współcześnie nie bez znaczenia ma przekonanie wielu pedagogów, że stopnie motywują tylko uczniów, którzy dostają dobre oceny.
Niskie oceny wręcz przeciwnie nie mają aspektu motywującego, tym samym nie wpływają na większe angażowanie uczniów w proces uczenia się.
Uznanie i akceptacja
Uznanie i akceptacja dziecka są podstawą budowania jego motywacji wewnętrznej do pracy i rozwoju.
Czas edukacji to czas wielkich zmian w człowieku. Okres szkolny to nie tylko czas zdobywania wiedzy i budowania umiejętności, ale przede wszystkim okres budowania wiary we własne możliwości oraz obrazu samego siebie.
Nauczyciele i rodzice odgrywają w tym procesie ogromną rolę.
Odpowiedzialność
Budowanie odpowiedzialności za własny rozwój oraz dostrzeganie dziecka jako indywidualności podpowiada, co jest najważniejsze i kieruje uwagę rodzica na duszę dziecka.
Współdziałanie i zaufanie do dziecka i jego naturalnej chęci uczenia się stoi niejako w opozycji do wykonywania rozkazów i poleceń dorosłych przez dzieci.
Podążaj za dzieckiem
Zainteresowania i talenty dzieci muszą stać się podstawą budowania programów edukacyjnych.
W końcu nikt nie jest w stanie przewidzieć, czego za 15 lat będzie potrzebował nasz uczeń.
Elastyczność i kreatywność zawsze prowadziła ludzi na określoną drogę rozwoju zgodnego z potrzebą dostosowania się do świata, który nas otacza.
Literatura: Jesper Juul „ Kryzys szkoły”