Rodzicielstwo i związane z nim wychowanie dziecka ma nieoceniony wpływ na jego rozwój we wszystkich: sferach poznawczej, fizycznej, emocjonalnej i społecznej.

Minerały rodzicielstwa to styl wychowawczy, warunki środowiska domowego oraz indywidualna  osobowość Twojego dziecka.

Od ciebie zależy również zaspokojenie piramidy potrzeb Twojego dziecka oraz efektywna współpraca między szkołą.

To istotne makro i mikroelementy decydujące o tym, kim stanie się dziecko w dorosłości.

Zrozumienie i współpraca pomiędzy szkołą i rodzicami to punkt wyjścia konstruktywnej zmiany. 

Edukacja pomaga rozwijać się twojemu dziecku. Zdobywana wiedza i umiejętności są dla niego ważne, a dzięki świadomości swoich mocnych stron dziecko rozwija skrzydła i staje się indywidualistą w otaczającym go świecie.

Rola rodzica nieodłącznie wiąże się z zaspokajaniem potrzeb twojego dziecka. 

Łatwo odgadnąć jakie to są potrzeby, jeśli przywołamy na myśl elementarną piramidę potrzeb według Maslowa.

Na samym dole mamy potrzeby fizjologiczne, potem bezpieczeństwo, miłość i przynależność. Potrzeba uznania i samorealizacji znajduje się na samym szczycie piramidy.

To czy twoje dziecko odnajdzie sens i cel swojego życia w dużej mierze zależny od niższych poziomów. Wiąże się w tym rozumieniu z nieustającym budowaniem wzajemnego szacunku i miłości.

Dzieciństwo w jego współczesnym rozumieniu to tak naprawdę dokonanie XIX wieku. Wcześniej dzieci traktowane były jak dorośli, pracowali tak jak oni w gospodarstwie, nie pobierały nauki i nie były leczone. Sytuacja dzieci była beznadziejna, zwłaszcza, że pozbawione były opieki zarówno ze strony dorosłych rodziców jak i państwa.

RODZICIELSKIE ROLE

Według hierarchii potrzeb Maslowa rodzic ma do zrealizowania 5 ról.

Po pierwsze zapewnia dziecku środki do życia, takie jak: jedzenie picie, schronienie, czy ubranie.

Każdy rodzic dba również o bezpieczeństwo swoich dzieci.To swoisty naturalny instynkt przetrwania potomstwa podpowiada rodzicom to zachowanie.

Zadaniem rodzica jest również pomagać dzieciom w tym, aby czuły się kochane. Tworzenie w domu rodzinnym atmosfery miłości i przynależności to główne zadania w trudnej drodze wychowawczej i zadanie niezwykle istotne.

Wszyscy w rodzinie są tak samo ważni, nie wyróżniajmy rodzeństwa. Codziennie stwarzaj możliwości równego traktowania, jest to niezwykle istotne zwłaszcza w rodzinach wielodzietnych.

Twórzmy osnowę dla pełnego rozwoju emocjonalnego naszych dzieci. To podstawa kształtowania ich osobowości i poczucia pewności siebie.

Szacunek to uniwersalna wartość, która decyduje o dorosłości. Uczmy szacunku nasze dzieci do innych i do samych siebie.

Nie chodzi o to by wzmacniać i chwalić dziecko na każdym kroku, nawet jeśli nie zrobiło nic, lub na to nie zasługuje. Sztukę jest natomiast ustalić odpowiednią miarę pochwał na jednej szali i konstruktywnej krytyki na drugiej, tak by królowała równowaga.

Rodzicu stawiaj mądrze granice, pomaga to dziecku odnaleźć się w świecie, który go otacza.

Samorealizacja to odkrywanie talentu i pasji dziecięcych i budowanie na nich potencjału własnego dziecka. Jest to niezwykle istotne, aby dzieci wiodły szczęśliwe życie.

ROLA SZKOŁY

Edukacja pomaga stać się dziecku tym kim chce. 

Pomoc taką otrzymują oni również od swoich rodziców- zbieżność interesów wpływa na siłę oddziaływań.

Ken Robinson w swojej książce „ Ty, Twoje dziecko i szkoła” mówi o tym, że styl wychowawczy każdego rodzica jest indywidualny. Ukształtowany został przez doświadczenie życiowe i osobowość człowieka. Nie ma idealnych rodziców, a dążenie do tego ideału jest szkodliwe.

W XX wieku na gruncie psychologii pojawia się pojęcie stylów wychowawczych.

Wyróżnia się styl autorytarny, autorytatywny, permisywny i niezaangażowany.

Autorytarny styl wychowawczy cechuje się zbiorem zasad, które dziecko ma przestrzegać. Uwzględnia też kary i sankcje za ich łamanie. Nie przewiduje wyjaśnień reguł ani konsekwencji złamania tych zasad.

Rodzice autorytatywni również opierają wychowanie swoich dzieci na zasadach, ale są bardziej otwarci na dyskusję.

W zależności od okoliczności zmieniają również zasady oraz wyjaśniają konsekwencje w zależności od warunków. Moment przewinienia dziecka jest dla nich raczej okazję do dialogu, wyjaśniania dostosowywania oraz morału niż okazją do karania dziecka.

Rodzicielstwo permisywne to brak reguł, pobłażliwość wobec dziecka, brak konsekwencji. Rodzice tacy również minimalizują konsekwencje wobec dziecka. Skutkuje to chaosem oraz brakiem autorytetów dla dziecka.

Rodzicielstwo niezaangażowane niesie ze sobą duże konsekwencji dla kształtowanej osobowości młodego człowieka. Dzieci rodziców niezaangażowanych mają problemy w panowaniu nad sobą, czy byciu szczęśliwym.

Ken Robinson uwypukla również postawę nadopiekuńczych rodziców.

Tak zwani „rodzice helikoptery”, którzy nieustannie krążą nad dzieckiem i załatwiają za niego każdą sprawę, nie wychowują również w sposób pozytywny na swoje dzieci. Dotyczy to odrabiania prac domowych, obowiązków, rozwiązywania za dziecko problemów, nawet rówieśniczych.

Ma to destrukcyjny wpływ na osobowość młodego człowieka.

Rodzicielstwo to wyzwanie, które polega na stworzeniu jak najlepszych warunków dla twojego dziecka, aby mogły w pełni wykorzystać swoje możliwości, z którymi przyszły na świat.

Aby było to możliwe należy dobrze poznać własne dziecko.

ROLA ŚRODOWISKA

Bo każde dziecko jest jedyne i niepowtarzalne w swoim rodzaju ze swoim unikatowym zestawem talentów, predyspozycji charakterem. 

Dziecko staje się wyjątkowym dorosłym dzięki wrodzonym genom, ale również dzięki oddziaływaniom środowiskowym.

Najnowsze badania dają niewielką, bo zaledwie dwu procentową przewagę w kierunku wyższości warunków środowiskowych na wychowanie dziecka.

Wielkiego potencjału dziecka, który zadecyduje o jego spełnionym życiu, należy zatem upatrywać w wartościowej relacji między tym co niepowtarzalne w dziecku a warunkami w których pobiera naukę i wychowanie.

Stąd ważna i niepowtarzalna rola środowiska rodzinnego oraz szkoły.