Jesper Juul postuluje w swojej książce „Kryzys szkoły” zniesienie obowiązku szkolnego i wprowadzenie prawa do edukacji.
Demokratyczne prawo do edukacji stawia na równej płaszczyźnie uczniów, nauczycieli i rodziców.
Autorytet szkoły oparty na zaufaniu i komunikacji jest podstawą nowego spojrzenia na edukację dziecka w wielu krajach europejskich i na całym świecie.
Współczesny świat potrzebuje ludzi kreatywnych, odpowiedzialnych i twórczych.
Nadrzędny cel realizacji podstawy programowej jest zatem siłą oporową dla celów uczenia się poszczególnych uczniów.
Frustracja dotyczy zarówno nauczycieli, uczniów i rodziców.
Szkoła sprzyjająca uczeniu się uczniów to miejsce spokojne, gdzie swoboda działania uczniów i nauczycieli zajmuje honorowe miejsce.
Czy zadawaliście sobie pytanie, jak czują się wasi uczniowie, w szkole, na poszczególnych lekcjach?
Konserwatywna lekcja, na której uczniowie są cicho, a nauczyciel do nich przemawia zza katedry, wciąż stanowi nie podważone status quo.
Role dla nauczycieli i uczniów zmieniły się. Przede wszystkim role te budowane są w oparciu o dialog oraz w pełnej partycypacji.
Nauczyciele są również wspólnotą i muszą działać wspólnie.
Działania zespołowe nauczycieli w szkole stają się częścią kultury organizacyjnej.
Zaangażowanie jest sposobem na działania, sprzyjające budowaniu porozumienia na rzecz rozwoju uczniów.
Komunikacja wielostronna dotyczy uczniów, rodziców i nauczycieli i to od niej zależy wiele. Procedury, akceptacje formalne, zgody, sztucznie tworzone papiery zaburzają ten proces i odciągają nas od tego, co najistotniejsze.
Niestety szkoła jest instytucją zbiurokratyzowaną, gdzie wiele energii tracimy na przygotowanie dokumentacji.
Pozytywna różnorodność.
W szkołach uczą się różni uczniowie. Z założenia wszyscy jednak muszą osiągnąć pewien standard edukacyjny, który prowadzi ich do następnej klasy.
Nauczyciele biorą na siebie całą odpowiedzialność zarówno za sukcesy, jak również niepowodzenia szkolne.
A przecież każdy uczeń jest inny i na tym właśnie polega piękno edukacji.
Zaproszenie do rozmowy podczas lekcji, staje się w tym sensie podstawą budowania procesu edukacyjnego.
Czas dobrze wykorzystany w szkole, to czas w dialogu z uczniami, a nie w monologu podstawy programowej.
Rozwiązanie problemów leży zawsze w nawiązaniu relacji.
Literatura: Jesper Juul „ Kryzys szkoły”. Co możemy zrobić dla uczniów nauczycieli i rodziców