Czytanie, pisanie, mówienie to czynności ludzkiego umysłu wymagające integracji półkul mózgowych.
W kalendarzu rozwojowym mózgu jest kilka obligatoryjnych punktów, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój mowy, języka, myślenia przyczynowo- skutkowego, a w konsekwencji rozumienia świata przez dziecko.
Na czym polega zatem sekrecik integracji półkul mózgowych? I czy edukacja w Danii już go poznała?
Zjawisko integracji i współdziałania obu półkul mózgowych dotyczy również takich umiejętności jak pisanie, czytanie, czy posługiwanie się językiem obcym.
Integracja półkul mózgowych to proces, dzięki któremu nasz mózg pracuje wydajnie i efektywnie. Informacje, które płyną do naszego centrum dowodzenia poprzez zmysły są optymalnie przetwarzane i analizowane przez obie półkule mózgu.
Często rodzice zadają pytanie, w jaki sposób moje dziecko ma się efektywnie uczyć?
Odpowiedź na to pytanie zawiera szczyptę koncentracji dziecka, uwagi, zaangażowania emocjonalnego, myślenia przyczynowo- skutkowego oraz wiele innych ważnych dla uczenia się czynników.
Ruchy lateralnie naprzemienne w metodzie Dennisona uaktywniają w równym stopniu obie półkule. Ćwiczenia mózgu, które w takim samym stopniu angażują uszy, ręce, nogi wpływają na rozwój spoidła wielkiego.Tym samym wpływają na zwiększenie funkcji poznawczych, łatwość uczenia się dziecka.
Marzą mi się lekcje matematyki angażujące obie półkul mózgowe. Takie lekcje byłyby łatwe i przyjemne dla uczniów, ponieważ dzięki integracji możliwości uczenia się matematyki wzrastają.
Uczenie się tabliczki mnożenia z wykorzystaniem obrazu charakterystycznej dla półkuli Gestalt wpływa na sukces edukacyjny ucznia. Sprawia, że ucznie się staje się łatwe.
Wiele problemów edukacyjnych dzieci bierze się z niezrozumienia ich indywidualnego tempa i możliwości uczenia się. Kłopoty biorą się również z braku integracji półkul mózgowych, przez co mózg rozwija się w mniej efektywny sposób.
Rozwój kory mózgowej zaczyna się w życiu płodowym i trwa aż do końca życia.
Poniżej prezentuję kalendarz rozwojowy mózgu.
Uczenie się jest postępowym ciągłym procesem, który służy wzbogacaniu naszego rozumienia świata na przestrzeni całego życia.
Kora nowa to objętościowo rosnące z dnia na dzień połączenia nerwowe, połączone z pniem mózgu i układem limbicznym. Dzięki niej następuje integracja wiedzy.
Na początkowym etapie edukacji naturalnym sposobem uczenia się dzieci będzie obraz, emocje i spontaniczny ruch. W pierwszym okresie rozwoju dziecka półkula Gestalt jest w tym okresie rozwoju dominująca. Dlatego naturalnym przekazem dla dziecka są obrazy, połączoce z kroplą emocji, angażujący w sposób aktywny dziecko.
Tradycyjna szkoła nie wykorzystuje obrazu i ruchu do nauki. W klasach I- III, a co gorsza w przedszkolu, dzieci przetwarzają w sposób liniowy. Zazwyczaj siedzą cicho na lekcji i w sposób linearny przyswajają kolejne litery i liczby.
Dlaczego w Danii nauka czytania jest łatwiejsza?
Duńczycy uczą pisania i czytania w formie całościowego przetwarzania w wieku 6- 7 lat. Czytania szczegółowego nie uczy się dopóki dziecko nie skończy 8 roku życia. 100% mieszkańców Danii potrafi płynnie czytać i pisać ze zrozumieniem.
Zachęca się dzieci do pisania bajek obrazkowych. Emocjonalny i racjonalny związek uczenia się jest ważny dla procesu zapamiętania. Pamięć jest ściśle związana z emocjami w układzie limbicznym.
W Danii w procesie uczenia się jest dużo ruchu i rytmu. Dania stawia na pełen proces integracji półkul mózgowych, ułatwiając dziecku uczenie się. To jeden z sekretów sukcesu edukacyjnego tego kraju.
Często widzę niezrozumiałą dla mnie praktykę uczenia dzieci drukowanych liter. Drukowane litery i pisanie drukowanymi literami nie jest naturalną drogą nauki pisania dla dziecka. Przetwarzanie pisma drukowanego to proces linearny, który utrudnia pisanie i powoduje trudności językowe u dzieci. Taki sposób pisania jest niezgodny z naturalnym rozwojem funkcji mózgu.
Testy w szkołach powszechnie stosowane bazują jedynie na pamięci. Pamięć jest procesem prostoliniowym nie wymagającym zrozumienia, które pochodzi z aktywności całego mózgu.
Brak jest również w szkole aktywności rozwijających myślenie przyczynowo- skutkowe i rozwiązywaniu problemów. Efektem procesu uczenia się jest tworzenie znaczenia. Doświadczenia sensoryczne tworzą znaczenia i obraz rzeczywistości.
Badamy, testujemy, budujemy znaczenia, uczmy się. To nasz odbiór rzeczywistości.
Aktywny układ sensoryczny dziecka przyjmuje informacje ze środowiska. Wybiera z niego najważniejsze elementy, integruje z istniejącymi wzorcami i zakotwicza ją poprzez ruch.
Ruch jest bardzo ważny. Bez ruchu nie ma myśli, nie ma też znaczenia i sensu.
Uczenie się wymaga umiejętności wyrażania się poprzez ruch. Mówienie, pisanie, używanie komputera, rysowanie, śpiewanie, poruszanie się, sport to przejawy aktywności człowieka.
Rozwój wiedzy to proces równoległy z rozwojem umiejętności wspierających wiedzę.
Poprzez ruch doskonalimy nasze pojmowanie.
Język służy do wyrażania myśli, ponieważ wspomaga myślenie. Obraz, symbol, muzyka, gestykulacja integrują nasze myśli i są wyraz ekspresji wiedzy.
Sztuka i sport stanowią doskonałe źródła doskonalenia sposób myślenia i porozumiewania się ze światem.
Język integruje ciało, umysł i emocje. To doskonały przykład integracji informacji angażujący ciało, umysł i emocje. Rozwija się bardzo wcześnie. Już niemowlęca zabawa dźwiękami jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju motorycznego dziecka.
Pomiędzy 15 miesiącem życia a 4 rokiem życia dziecko zdobywa umiejętność kategoryzowania i nazywania rzeczy. Słowa stają najdoskonalszym narzędziem nazywania świata.
Dla opanowania języka zasadnicze staje się zrozumienie funkcji przedmiotu np. mogę to włożyć, chodzi o koszule, spodnie.
Optymalne rozwój układu limbicznego oparty jest na relacjach.
Obszar Brocka powiększa się po 4 roku życia umożliwiając wyraźną mowę.
Obszar Wernickiego odpowiedzialny za rozumienie przyczynowo skutkowego również się powiększa.
Do siódmego roku życia dziecko używa mowy zewnętrznej do omawiania poznawanego świata:„co, jak, dlaczego?”
Dzieci do 7 roku życia myślą głośno, nieefektywne jest zatem ciche czytanie. Dzieci muszą mówić. Ruch staje się nieodzowny, aby z myśli wydobyć słowa.
Mówienie jest niezbędne dla rozwoju, opowiadanie historyjek, bajek dzecku wpływa korzystnie na jego rozwój językowy.
Społeczeństwo XXI wieku więcej słucha i ogląda aniżeli mówi. To niepokojąco zjawisko.
Czytanie książek, dialog pełnymi zdaniami jest niezbędny dla rozwoju myślenia dziecka.
Brak umiejętności czytania i pisania to konsekwencja rozwoju niekompletnej mowy, wywodzącej się z niepełnych wzorów językowych podawanych w sposób szczątkowy w bajkach telewizji, Internecie, grach komputerowych.
Zaangażowanie dziecka do pełnego dialogu jest podstawą efektywnego rozwoju języka.
Myśl zakotwiczona jest w pamięci i rozumieniu.
Mowa wewnętrzna rozwija się około 8 roku życia dzięki doskonaleniu płata czołowego.
Umożliwia ona wewnętrzne przetwarzanie informacji. Mowa wewnętrzna kontroluje również zachowanie społeczne. Płat czołowy łączy myśl z emocją, aby umożliwić współczucie, szacunek, miłość i zabawę.
Carla Hannaford „Zmyślne ruchy które doskonalą umysł”.