Na uwagę zasługuje również teoria stylów zarządzania, którą opracował R. Likert.
Celem opracowania tejże teorii była chęć stworzenie optymalnego, ze względu na odpowiednie relacje społeczne pracowników, sposobu sprawowania nadzoru w firmie.
Jakie są główne założenia tej interesującej koncepcji?
Sposób ten uwzględniałby następujące aspekty: dbałość o personel, właściwe kształtowanie stosunków na linii przełożony- podwładny, odpowiednie motywowanie oraz tworzenie atmosfery pracy w zespole.
Klasyfikacja zaproponowana przez Likerta operuje dwoma poziomami zarządzania demokratycznego i dwoma poziomami autokratycznego.
„Styl autorytarny podzielono na opresyjny i paternalistyczny. Pierwszy z nich polega na całkowitym podporządkowaniu pracownika
dyskrecjonalnej władzy kierownika. Drugi polega na dostrzeganiu pewnych potrzeb pracowniczych, głów-nie materialnych i dbałości o nie.”[1]
Styl demokratyczny podzielony został na konsultacyjny i uczestniczący.
Styl konsultacyjny zakłada pełne wykorzystanie kwalifikacji i wiedzy pracowników, zaś styl uczestniczący ( partycypacyjny) polega na przekonaniu, że w danym zespole pracowniczym wszyscy są ekspertami w swojej dziedzinie, a wszystkie decyzje powinny być podejmowane zespołowo.
Tabela 1. Style kierowania według R. Likerta
| styl | Autokratyczny | Autokratyczno-życzliwy | Konsultacyjny | Partycypacyjny |
| Dbałość o personel | żadna | Postawa polemistyczna | Dbałość średnia | Wysoki poziom dbałości |
| Stosunki przełożony podwładny | Zupełny brak zaufania | Z dystansem | Bardzo dobre | Serdeczne, pełne zaufanie |
| Partycypacja | Decyzje podejmuje kierownik | Kierownik akceptuje sugestie opinie | Decyzje konsultowane | Wymiana idei, partycypacja w decyzjach |
| System motywacyjny | Strach sankcje okazyjne nagrody | System premiowania, trochę obaw przed sankcjami | Nagradzanie sankcje okazjonalne | Nagradzanie na podstawie partycypacji |
| Atmosfera solidarności | Nie istnieje | słaba | Dość silna | Bardzo silna |
Źródło: W. Kieżun, Sprawne zarządzanie organizacją Wydawnictwo Szkoły Głównej Handlowej, Warszawa 1997, s. 157.
Ralph White i Ronald Lippitt (1968) opisali wpływ stylów kierowania na atmosferę społeczną w pracy oraz powiązali je z indywidualnymi reakcjami podwładnych.
[1] Hryniewicz Janusz: Style kierowania w centralnej administracji publicznej na tle stylów kierowania w wybranych środowiskach organizacyjnych: http://www.academia.edu/31064387/Style_kierowania_w_centralnej_administracji_publicznej_na_tle_stylów_kierowania_w_wybranych_środowiskach_organizacyjnych