Głoski t d n mają wiele wspólnego z artykulacją głoski r, są to również głoski przedniojęzykowo- zębowe, dlatego metoda fonetyczna przy wywoływaniu r bazuje na kombinacjach układów tych właśnie głosek. Dodatkowo artykulacja r wymaga wibracji koniuszka języka. Jest to kombinacja dźwięków, dzięki której możliwe jest uzyskanie stabilnej głoski r. Czasem stosuje się tylko głoski t d.
Niezawodna kombinacja, niezawodny układ głosek wymagających trzech wibracji jedna po drugiej. Lekkie wymawianie dźwięków tdn tdn tdn tdn tdn daje w efekcie głoskę r. Układ trudny artykulacyjnie, ale bardzo pożyteczny!
Spółgłoski przedniojęzykowo- zębowe t d n to głoski realizowane w przedniej części jamy ustnej. W ich artykulacji bierze udział język, który dotyka górnych zębów. Podczas prawidłowej artykulacji tych głosek język leży płasko na dnie jamy ustnej, natomiast boczne partie grzbietu języka i apex- czubek języka, przylegają do wewnętrznej części górnych zębów i dziąseł oraz częściowo do dziąseł.
Tak wewnętrzna płaszczyzna zębów górnych to miejsce artykulacji głosek t d n, to tutaj następuje eksplozja.
Zwracam również uwagę na to, że głoska n to głoska nosowa, czyli powietrze przechodzi do jamy nosowej podczas jej artykulacji.
W języku polskim głoski nosowe ę ą, jeśli występują w sąsiedztwie głosek t d dz to realizowane są podwójnie, jako en, na przykład wyraz pędzel- realizujemy fonetycznie jako pendzel.
Dzisiaj zaskoczyłam się, kiedy mój syn, który jest w pierwszej klasie, zapytał mnie, jaka jest różnica między głoską a literą? I pod lupę do analizy wzięliśmy wyraz pędzel, bo właśnie, pomimo, iż litera to graficzny obraz głoski to tutaj ze względu na realizację fonetyczną nosówki ę jako en ( upodobnienie wewnątrz wyrazu!) głosek i liter będzie tyle samo!
Substytucje dla głosek t d to zazwyczaj k g lub p b, deformacje polegają na realizacjach międzyzębowych.
Międzyzębowość to wada wymowy! Ćwiczymy z dzieckiem cofanie języka do wnętrza jamy ustnej, wykorzystując przy tym kreatywne metody! Pateczek logopedyczny, patyczek po lodach, plastikowa łyżeczka, słomka to proste inspiracje logopedyczne, dzięki którym Twoje dziecko dzień po dniu pozbędzie się międzyzębowości!
Wciskanie języka między zęby wygląda brzydko i powoduje poważne konsekwencje ortodontyczne polegające na wypchnięciu przednich zębów do przodu! Stosujmy profilaktykę! Ćwiczmy codziennie, a efekty przyjdą same!
Wywoływanie głosek przedniojęzykowo- zębowych zaczynamy od t. Prosimy dziecko o wymawianie p wielokrotnie z językiem wsuniętym między wargi, stopniowo prosimy o przesunięcie języka do jamy ustnej za górne zęby. Jest to sposób proponowany przez Irenę Styczek.
Inny sposób na wywołanie tego dźwięku polega na wymawianiu dźwięku c, który należy pozbawić dentalizacji, a więc rozsunąć zęby. Można to uczynić na wiele sposobów, na przykład włożyć palec między zęby rozsunąć je delikatnie lub poprosić dziecko aby samo rozsunęło zęby. W wyniku takiej artykulacji wychodzi głoska t. Głoska d jest dźwięcznym odpowiednikiem głoski t.
Dźwięki przedniojęzykowo- zębowe są często powodem rożnych deformacji!
Jeśli masz pytania, napisz do mnie w panelu kontaktowym.