W obliczu zmian polskiej edukacji, które dzieją się bardzo szybko, warto zastanowić się, jakie czynniki sprawiają, że najlepsze systemy edukacyjne na świecie stale się doskonalą?
Edukacyjne perspektywy są szerokie, jak pokazują przykłady krajów, w których edukacja osiągnęła bardzo wysoki poziom.
Odpowiednie interwencje edukacyjne wpływają na wysoki poziom edukacji, a ich wybór jest znaczący dla rozwoju całego systemu oświaty.
Jak dowodzą badania na temat edukacji, opublikowane m.in. w Raporcie „Jak najlepiej doskonalone systemy szkolne na świecie stają się jeszcze lepsze?”, wysoki poziom edukacji nie idzie w parze z dużym nakładem pieniędzy na oświatę.
Wiele państw na przestrzeni ostatnich lat zwiększyło dwu, a nawet trzykrotnie nakłady na edukację. Związek między ilością rezerwowanych funduszy nie był stały w odniesieniu do poziomu kształcenia uczniów.
Do najważniejszych czynników warunkujących jakość w edukacji należą takie interwencje jak: skuteczność uczenia się uczniów, efektywne metody nauczania, współpraca nauczycieli oraz świadomi liderzy.
Edukacja jest przepustką do lepszej przyszłości.
Jak zbudować zatem efektywny i drożny system edukacji w niedługim czasie i przy odpowiednim nakładzie finansowym?
Raport firmy McKinsley opisuje najlepsze systemy edukacyjne na świecie. W raporcie tym wskazano cechy wspólne najlepszych systemów edukacyjnych w podziale na uniwersalne i kontekstowe.
W każdym kraju, w którym obecna jest systemowa edukacja, podejmuje się tak zwane interwencje, które zmierzają do poprawy jakości kształcenia uczniów.
Nie wszystkie interwencje są jednak skuteczne.
Nie ulega wątpliwości, że warunki rozwojowe oraz stan, obecny edukacji są punktem wyjścia planowania reformy oświaty oraz wyboru dobrych sterowników edukacji.
W Polsce od 20 lat próbuje się podejmować mniej lub bardziej skuteczne reformy oświaty.
Podobnie jak inne kraje chcemy dążyć do poprawy jakości edukacji i wzbić się ponad wyżyny przeciętności.
Dążenie do zbudowania doskonałego systemu edukacji jest jednak zadaniem, które wymaga świadomego planowania.
Wysoka jakość edukacji jest zatem współzależna od kompetencji ucznia, które wynikają z jakości uczenia się w szkole.
Wprowadzenie reformy oświaty wymaga nie tylko dyscypliny i chęci, ale jest związane przede wszystkim z konsekwentnymi działaniami i pracą szerokiej społeczności edukacyjnej, która ma silnych liderów.
Człowiek tworzy edukację
Warto również oprzeć się na głębokim przekonaniu, że nieustający proces rozwoju jest wpisany w naszą ludzką niedoskonałą naturę.
Stale doskonalące się szkoły nie spoczywają na laurach, dążąc do nieustającego rozwoju.
Ciągle zadajmy sobie pytanie, jak poprawić system edukacji w Polsce?
Przede wszystkim zwróćmy uwagę na punkt wyjścia, a więc obecną sytuację edukacji. Wyprawa ku lepszej przyszłości, nie zakłada sukcesu tu i teraz, ale opiera się na doskonaleniu, w które są wpisane również porażki.
Mechanizmy funkcjonowania oświaty w każdym kraju składają się z układów, które się zazębiają i tworzą perpetuum mobile.
Jeśli którykolwiek z elementów działa w inną stronę, to zaburza to pracę całej samonapędzającej się maszyny.
W Polskiej edukacji podejmowanych jest wiele prób zmiany na lepsze. Za każdym razem coś jednak zgrzyta.
Próby uwalniania kreatywności wykluczają się ze wzmożonymi procedurami. Podczas gdy najlepsze systemy edukacyjne na świecie bazują na autonomii szkół, innowacji i współpracy nauczycieli wewnątrz szkoły i pomiędzy szkołami.
Podstawą sukcesu są wspólne wizje i misje pojedynczych szkół oparte na wartościach i podobnym myśleniu o procesie uczenia się uczniów.
Na podstawie raportu: „ Jak najlepiej doskonalone systemy na świecie stają się jeszcze lepsze?”