Szkoła współdziała z rodzicami w wychowaniu dzieci.
Obok edukacji, to jedna z podstawowych funkcji instytucji edukacyjnych w naszym kraju.
Wychowanie jest relacją opartą na wielokierunkowych oddziaływaniach.
Wielotorowe wychowanie wymaga zrozumienia i współpracy rodziców i nauczycieli.
Do czego dążymy wspólnie?
Szkoła potrzebuje edukacji stawiającej na samodzielne myślenie.
Wiedza jest powszechnie dostępna, myślenie zarezerwowane jest dla wyjątków.
Dlaczego zatem dalej uczymy do testów i na rozkaz przygotowania się do sprawdzianów?
Współczesny świat potrzebuje ludzi kreatywnych i działających samodzielnie.
Industrialna praca na komendę zarezerwowana jest dla maszyn.
Innowacja i zmiana są niezbędne dla budowania lepszego świata, który gwarantuje przetrwanie.
Jaka zadanie w procesie kształcenia i wychowania dzieci odgrywa szkoła?
Szkoła jest odpowiedzialna za indywidualny i społeczny rozwój dziecka.
Często obserwujemy pewnego rodzaju przepychankę, która dotyczy wzięcia odpowiedzialności za wychowanie młodych ludzi.
Kto jest odpowiedzialny za wychowanie dziecka?
Statystycznie każde dziecko spędza w szkole około 40 godzin tygodniowo. To pełnowymiarowy czas pracy dorosłego człowieka.
Wielu nauczycieli zadaje sobie pytanie, czy ma tylko edukować uczniów w zakresie poszczególnych przedmiotów, czy zająć się również wychowaniem?
Wychowanie jest procesem mimowolnym, który dzieje się w obecności dziecka i dorosłego (rodzica, nauczyciela). Chodzi tutaj bowiem o przekazanie wzorców.
Często szkoły jednak jednostronnie oddają inicjatywę wychowawczą rodzicom, pozbywając się tym samym odpowiedzialności.
Nauczyciele są jednak osobami współtworzącymi wychowanie dzieci.
Czy każda instytucja edukacyjna w Polsce ma odpowiedni klimat wychowawczy, zatrudnia wystarczająco kompetentnych nauczycieli oraz czy czas spędzany w szkole jest w optymalnym stopniu wykorzystywany przez uczniów?
Ważna jest współpraca oparta na dialogu między rodzicami i nauczycielami.
Stawianie zarzutów, wzajemne krytykowanie i szukanie winnych nie jest jednak postępowe.
Efektywna współpraca polega bowiem na konstruktywnym dialogu opartym na wzajemnym słuchaniu się.
Dialog ten warto zacząć od naszych dzieci.
Posłuszeństwo
Bezwzględne posłuszeństwo dalej pozostaje najcenniejszą wartością przekazywaną w szkole. Dzieci, które posuszenie wykonują polecenia określane są jako wysoko funkcjonujące w grupie, natomiast te mające swój indywidualny charakter i zdanie często są karcone.
Jeśli dziecko nie funkcjonuje zgodnie z naszymi oczekiwaniami, to szukamy przyczyny i chcemy zaraz dążyć do naprawienia tego stanu.
Za konflikty w szkole zawsze winę ponosi konkretny uczeń.
Czy to słuszna droga?
Jaka jest rola rodzica w wychowaniu?
Postawa rodzicielska, która buduje pozytywny klimat wychowawczy polega na empatycznym towarzyszeniu dziecku.
Małe dzieci potrzebują wspierającego otoczenia, żeby zdrowo rozwijać się. Stad serdeczność, okazywanie pozytywnych emocji m.in. radości, entuzjazmu, staje się podstawą w ich wychowaniu.
Przewodnictwo
Każde dziecko potrzebuje przewodnika.
Krytyka, korygowanie, nagrody i kary nie sprzyjają wychowaniu.
Akceptacja i empatia stanowią podstawę wychowania. To tych dwóch emocjo najbardziej potrzeba naszym dzieciom.
Przyszłość należy do ludzi kreatywnych. Uznanie i docenienie dziecka stanowi podstawę jego motywacji i buduje pozytywny obraz samego siebie.
Zaufanie dziecka do rodzica jest podstawowym czynnikiem radości z uczenia się. Takie samo zaufanie dotyczy relacji nauczyciel- uczeń.
Nauczyciel i rodzice spełniają ważną rolę w wychowaniu dziecka.
Literatura: Jesper Luul „ Kryzys szkoły”