Jesteśmy zaprogramowani, aby się uczyć.
Już w chwili poczęcia natura wyposaża nas dzień po dniu w doskonałe mechanizmy odbioru i rozumienia świata.
Dzięki nim nie tylko interpretujemy rzeczywistość wokół nas, ale również czujemy i tworzymy go.
Myśli, emocje, wyobraźnia to tajemnice umysłu ludzkiego.
Proces uczenia się to wynik idealnie splecionych zmysłowych potencjałów człowieka.
„Uczenie się to doświadczenie. Wszystko inne to tylko informacje.” Albert Einstein.
Jakie tajemnice skrywa umysł ludzki?
Myśli, uczucia, wyobraźnia, twórczość to tylko niektóre wspaniałe nieodkryte skarby.
Niekończąca się opowieść na temat możliwości ludzkiego umysłu jest fascynująca dzięki odkryciom neurobiologii.
Myśli, kreatywność, uczenie się, uczucia powstają z doświadczenia. Doświadczamy budując sieci nerwowe niczym pajęcze doskonałe sploty neuronów, w celu rozumienia i tworzenia świata wokół nas.
Najważniejszy jest wkład sensoryczny im bogatszy tym doskonalszy umysł tworzymy.
Jesteśmy zaprogramowani do uczenia się.
Oczy, uszy, nos odbierają sygnały z otoczenia. Każdy centymetr skóry to receptory dotyku, nacisku, ciepła, bólu. To nasze łączniki ze światem i jednocześnie naturalne paliwo do tworzenia myśli, wiedzy, twórczości.
Kolory, kształty dźwięki, słowa to wynik naszego doświadczenia sensorycznego. Nowe pomysły to efekt twórczej transformacji myśli, a więc tworzenia nowych połączeń nerwowych, wykorzystania posiadanej wiedzy w inny sposób.
Teoria Paula MacLean trzy obszary ludzkiego mózgu.
Mózg gadzi, mózg limbiczny lub wczesnossaczy, mózg neossaczy lub kora nowa.
Mózg gadzi, pień mózgu to najstarsza część mózgu rozwija się zaraz po poczęciu i ten rozwój trwa aż do 15 miesiąca po urodzeniu. To mózg, który umożliwia przetrwanie. Odpowiedzialny jest za autonomiczne i odruchowe reakcje. Płacz dziecka, szybki unik w celu uniknięcia bólu to wynik jego aktywności. Odpowiedzialny on jest za pierwotne instynkty człowieka „walka lub ucieczka”.
Mózg gadzi składa się z niestępujących elementów: pień mózgu, rdzeń przedłużony, most, móżdżek. Mózg gadzi ma zakodowane podstawowe wzory czuciowo – ruchowe, które tworzą podstawę procesu uczenia się.
Układ przedsionkowy poczucie ruchu i równowagi ma zasadnicze znaczenie dla naszego procesu uczenia się. Daje on nam informacje o grawitacji i ruchu.
Połączenie między układem przedsionkowym, kora nową, a oczami i mięśniami tułowia jest bardzo ważne dla procesu uczenia się.
Dzieci uwielbiają jeździć na karuzeli i kręcić się w kółko. Pobudzają w ten sposób układ przedsionkowy. Wesołe miasteczka stworzone są z myślą o stymulowaniu układu przedsionkowego.
W początkowym okresie życia każdy ruch dziecka aktywuje układ przedsionkowy i pobudza tym samym mózg do uczenia się.
Wrażliwość słuchowa kształtowana jest już w 12 tygodniu po zapłodnieniu. Stąd niezwykła umiejętność nauki języka już w życiu płodowym dziecka. W świecie istnieje około 50 fonemów językowych.
Zmysł węchu jest również doskonały w momencie narodzin. Noworodek jest w stanie odróżnić zapach piersi swojej mamy od innej mamy. Węch związany jest z pamięcią i podobnie ja pozostałe zmysły odgrywa istotną rolę w procesie uczenia się we wczesnym dzieciństwie jak i w ciągu całego życia.
Skóra i zmysł dotyku to również miejsca wczesnego uczenia się.
Uczenie się jest dotykaniem. Gdy dzieciom brak dotyku występują zaburzenia w rozwoju ruchowym i psychicznym. Wykazano związek między brakiem dotyku i obniżonym poziomem acetylocholiny, które występują u pacjentów chorych na Alzheimera.
Nadwrażliwość na dotyk związana jest również z zaburzeniami uczenia się u dzieci. Integracja ruchu i dotyku stanowią skuteczny program leczenia dzieci z trudnościami uczenia się.
Wokół ust i na rękach znajdują się największe skupiska receptorów dotyku.
Dotyk jest integralną częścią naszego życia.
Manipulowanie przedmiotami, wkładanie ich do ust to elementy wczesnego procesu uczenia się. Połączenie dotyku i innych zmysłów zwiększa efektywność uczenia się.
Jeżeli dotykamy ramienia dzieci podczas czytania mózg zakotwicza to doświadczenie jako pozytywne. W naszym społeczeństwie zakorzenił się mit dotyczący nieodpowiedniego dotyku. Należy na nowo zdać sobie sprawę w rolę wspierającego dotyku dla procesu uczenia się.
Priopriocepcja, a więc poczucie ciała w przestrzeni jest jednym z podstawowych sposobów aby w skuteczny sposób uczyć się.
Prioprioreceptory to nasz szósty zmysł. Pozwalają nam badać otoczenie i rozumieć je.
Aby ruch był pomyślny niezbędny jest doskonały zmysł równowagi, a ta z kolei uzależniona jest od proprioreceptorów, które decydują o optymalnym napięciu bądź rozluźnieniu mięśni.
Koncentracja podczas jogi ćwiczeń równowagi to efekt działania układu prioprioreceptywnego.
Zmysł prioprioreceptywny decyduje o odpowiednim utrzymaniu wzroku podczas czytania, decyduje o zdolności siedzenia na krześle, słuchania czy wykonywania notatek.
Dzieci to naśladowcy.
Naśladują sposób chodzenia dorosłych, modelują ich sposób mówienia, gestykulację ruchy.
Dotyk i priopriocepcja to elementy procesu uczenia się.
Widzenie to również fenom elementarny zmysł, który tylko w 10 % odbywa się przez oczy 90% odbywa się w mózgu. Uczymy się za pomocą wzroku wymiarów, powierzchni, linii koloru.
Pełny obraz wizualny pojawia się około 8 miesiąca po urodzeniu dziecka.
Integracja zmysłów przede wszystkim dotyku odgrywa znaczącą rolę w procesie uczenia się „Daj mi to zobaczyć mówi dziecko. „
Mózg składa świat z wyuczonych fragmentów wizualnych, oraz dostarczanych przez pozostałe zmysły dotyk priopriorecepcję.
Aby widzieć trzy wymiary musimy się uczyć z książek filmów. Powierzchnia i perspektywa nie są dostępne dla ludzi którzy nie czytają oglądają gór na dwuwymiarowej przestrzeni kartki.
Na siatkówce oka znajdują się pręciki i czopki to ich kombinacja decyduje o trójwymiarowym i dwuwymiarowym widzeniu.
Czytanie, oglądanie telewizji patrzenie w ekran komputera to nie jedyne aktywności zmysłu wzroku.
Aby rozwijać się i uczyć za pomocą zmysłu wzroku należy doświadczać go aktywnie. Naturalne formy, kształty ruch rozwijają świadomość przestrzenną niezbędną do klarownego myślenia i uczenia się.
