Relacje między rodzeństwem bywają trudne.
Czasem są pełne tarć, kłótni, bójek, wobec których czujemy się bezsilni.
Dzieci mają różne potrzeby, a ich zaspokojenie okazuje się pogonią dorosłych za niedoścignionym ideałem.
Ale czy dążenie do idealnych relacji siostrzano-braterskich jest naszym rzeczywistym celem?
Spójrz w przeszłość.
Retrospekcja swojego własnego dzieciństwa pokazuje obrazki, które teraz obserwujemy oczami rodziców patrząc na kłócące się dzieci.
Kłótnie i przepychanki między rodzeństwem nie zawsze są wyrazem agresji, a często po prostu wyrazem wzburzonych emocji, walką o skrawek własnej przestrzeni, autonomii, czy po prostu świetną zabawą.
Wymiar dziecięcych kłótni nie zawsze ma negatywne podłoże i jest częścią dzieciństwa. Uczy radzenia sobie w trudnych sytuacjach, szukania kompromisu, dzielenia się z innymi. To wartościowe doświadczenia, które wnoszą wiele do naszego życia.
Moje osobiste wizje dobrych relacji
Każdy rodzic zadaje sobie pytanie, jaka jest moja wizja relacji między moimi dziećmi?
„Chciałabym, żeby moje dzieci były dla siebie wsparciem, pomagali sobie, pocieszali się nawzajem, dzielili się wszystkim. Marzy mi się wspólna zabawa moich dzieci, która jest zgodna i towarzyszy jej atmosfera radości.”
Jaka jest twoja wizja relacji między rodzeństwem?
Myślę, że każdy rodzic myśli podobnie, a snując wizję dobrych relacji w rodzinie przytacza słowa, miłości, przyjaźni, czy wzajemnej pomocy.
Gdzie są ludzie, tam są napięcia.
Dlatego akceptacja kłótni i nieporozumień jako normalnych dla budowania dobrych relacji jest taka ważna.
Różnimy się między sobą temperamentem, charakterem, osobowością.
Dodatkowo dojrzewanie układów nerwowych dzieci następuje stopniowo pod wpływem wielu doświadczeń. Stąd wynika potrzeba rodzicielskich umiejętności w radzeniu sobie w sytuacjach trudnych.
Rywalizacja
Rywalizacja to zjawisko, które obserwujemy w każdej relacji, zwłaszcza wśród dzieci.
Kto będzie jechał z przodu, kto dostanie pierwszy kanapkę, komu kupiłaś więcej?
Zabieganie o skupienie uwagi rodziców na sobie to naturalny sposób na zaspokojenie własnych potrzeb, pisze w swojej książce M. Stańczyk.
Zawsze zakładaj dobre inercje dziecka.
Negatywne słowo „rywalizacja” warto rozpatrywać w kontekście dbania o siebie. To zmienia perspektywę, a przede wszystkim, wybija z przekonania, że ktoś chce dla kogoś źle.
Kłótnie są potrzebne
Znasz tą sytuację, kiedy po kwadransie dobrej zabawy nagle między rodzeństwem dochodzi do konfliktu?
Co wtedy robisz?
Pewnie starasz się załagodzić? Stajesz wtedy po stronie słabszego rodzeństwa? Tłumaczysz, grozisz?
Żadna z tych rzeczy nie pomaga.
Wielu rodziców potwierdzi, że kłótnie to codzienność rodzin z przynajmniej dwójką dzieci.
Niedojrzałe układy nerwowe dzieci sprawiają, że nie radzą one sobie ze wszystkim tak dobrze jakbyśmy sobie tego życzyli w naszej idealnej wizji zgodnego rodzeństwa.
Relacje między rodzeństwem są pełne tarć, szerokiego wachlarza emocji, a dziecko ze swoim niedojrzałym układem nerwowym musi sobie w z tym wszystkim radzić.
Daj dzieciom się pokłócić
To rozładowuje emocje i pomaga oczyścić atmosferę. Bądź jednak czujny i reaguj, kiedy dzieci będą potrzebowały twojego wsparcia.
Jaki wpływ mają rodzice na relacje między rodzeństwem?
Po pierwsze musisz sobie uświadomić, że wpływ nie oznacza pełnej kontroli.
Każdy jest odpowiedzialny za swoje relacje z innymi ludźmi.
Rodzic ma zatem wpływ tylko i wyłączenie na swoją własną relację z każdym ze swoich dzieci.
Akceptacja dziecka takiego jakim jest stwarza podwaliny ku temu, by wychowywać je w relacji z rodzicem, siostrą, bratem. System wartości dziecka buduje się w zaufaniu i akceptacji. Kiedy dziecko ma szacunek do siebie samego, łatwiej mu budować dobre relacje.
Na podstawie literatury: M. Stańczyk „Rodzeństwo. Jak wspierać relacje swoich dzieci.”