Edukacja to relacja : nauczyciel, uczeń, treści i kontekst.
Zwracają na nią uwagę alternatywne nurty edukacyjne w Europie i na świecie, m.in. szkoły demokratyczne, edukacja Marii Montessori, czy waldorowski system kształcenia.
Podstawą dobrej edukacji jest nauczyciel, który świadomie wykonuje swój zawód i rozumie swoją rolę.
Wzajemne emocje nauczycieli i uczniów są trzonem edukacji.
Alternatywną formę edukacji proponuje Yaacov Hecht, twórca szkół demokratycznych w Europie i na świecie.
Szkoły demokratyczne są miejscem, gdzie uczniowie przejmują odpowiedzialność za własną naukę, włącznie z zarządzaniem szkołą, programem zajęć, harmonogramem, ocenianiem, infrastrukturą, czy zatrudnianiem nauczycieli.
Celem szkół demokratycznych jest kształcenia niezależnych, wolno myślących obywateli, którzy rozwijają swoje talenty i pasje oraz rozumieją potrzebę uczenia się przez całe życie.
W 1987 roku w Haderze w Izraelu J. Hecht założył pierwszą na świecie szkołę demokratyczną.
Jakie są podstawowe elementy szkoły demokratycznej?
- Samodzielny wybór treści, których chcą uczyć się uczniowie i decyzja jak chcą się uczyć?
- Demokratyczne zarządzanie szkołą.
- Ocenienie bez porównywania, testów, stopni.
Edukacja to szacunek wobec siebie samych i nauki. Jest składową wielu elementów m.in. jako zaangażowania i pasji do wiedzy człowieka.
Centrum rozwoju edukacji domowej twojego dziecka staje alternatywną formą edukacji dopasowanej do dziecka, zindywidualizowanej i efektywnej. To parasol ochronny dla twojego dziecka z indywidualnym programem nauki.
Dzieci mają wrodzoną ciekawość poznawczą, dzięki której mają naturalny pęd do wiedzy.
To główne założenie ruchu unschoolingu. Opiera się on na wykonywaniu prawdziwych zadań, które nie są pogrupowane w przedmioty. Zapewniają one rozwój dziecka oraz budują jego wiedzę o świecie. Nauka czytania, pisania, liczenie, język angielski leżą w zasięgu naturalnych zainteresowań dziecięcych.
Dostosowanie do naturalnego rytmu rozwoju dziecka nie jest niczym nowym. Pojawia się w wielu trendach edukacyjnych, na przykład w edukacji waldorowskiej Rudolfa Steinera.
Neill, założyciel Summerhill School Endgland, oparł swoją filozofię na wolności człowieka oraz braniu odpowiedzialności za siebie i swoje życie.
Maria Montessori mówi w swojej wizji szkoły o łączeniu ruchu i poznania dziecka.
Ważne są również wybór i kontrola, to zwiększa kreatywność , daje radość i kształci umiejętności dziecka.
Naturalne zainteresowania i ciekawość dziecka są naturalną drogą nauki. Wewnętrzna motywacja rozumiana jest jako satysfakcja z wysiłku. Współpraca, wzajemna pomoc i wsparcie dają poczucie bezpieczeństwa. Liczy się przed wszystkim kontekst, czyli praktyczne zastosowanie wiedzy.
Wszystko zależy od zaangażowanych nauczycieli.
To oni są w stanie pomóc naszym dzieciom w nauce.
Niestety obok nauczania nauczyciele muszą zajmować się całym administracyjnym kramem szkoły. Jest to zawód wymagający wiedzy umiejętności, nie tylko przedmiotowych, ale przede wszystkim interpersonalnych.
Łatwo w nim o frustracje i wypalenie zawodowe ze względu na charakter wykonywanych zadań. Zaangażowanie w pracę, stres, odpowiedzialność za każdego ucznia to powody wpływające na kondycję psychiczną belfra. Być nauczycielem oznacza pracę wymagającą poświęceń. Nie zawsze zawód ten jest szanowany.
Ken Robinson porównuje proces uczenia się do ćwiczeń fizycznych. Żeby dobrze przejść po równoważni, wykonać stanie na rekach musisz się zaangażować i ćwiczyć codziennie, aż do perfekcji.
Tak samo jest z uczniem się nikt za ciebie się nie zaangażuje w twoją naukę, musisz zrobić to sam.
Możesz przesiedzieć cały dzień w ławce i nic z tego nie skorzystać. Możesz odpisać zadanie z matematyki na przerwie lub poprosić o zrobienie go przez starszego brata. Aby zrobić to samodzielnie musisz mieć chęci.
Rola nauczyciela to motywacja uczniów do nauki i pomoc w tym.
Jakie znasz synonimy słowa uczyć?
Nauczanie to praktyka, doświadczanie, dyskusja, refleksja, relacje, wyzwania, inspiracje.
Jakie zadania ma zatem nauczyciel?
Po pierwsze umożliwianie uczniom uczenia się, poprzez stwarzanie najkorzystniejszych warunków.
Nie da się nikogo zmusić do nauki, ale można mu to umożliwić poprzez aktywne metody, indywidualizację pracy. Nauczanie wymaga oceny stacji dydaktycznej, kreatywności nauczyciela, wiedzy co zadziała tu i teraz.
Po drugie zaangażowanie uwagi uczniów.
Motywacja to podstawa. Nauczanie i uczenie wymaga wysiłku opartego na relacji dwóch stron nauczyciela i ucznia.
Po trzecie wzmacnianie uczniów aby byli silni i pewni siebie. Docenienie wkładanego wysiłku i robienia postępów choćby tych najmniejszych.
Pewność siebie jest bardzo ważna w życiu, jej zręby budują nie tylko rodzice, ale i nauczyciele twojego dziecka. Prawdziwa pewność siebie dziecka oparta jest na realnej ocenie swoich umiejętności przez dziecko. Pomaga sprostać wyzwaniom, jakie stawia przed nami życie.
Pewność siebie uczniów można wzmacniać poprzez zadawanie pytań, eksperymentowanie, czy kształtowanie umiejętności krytycznego myślenia.
Po czwarte oczekiwania wobec uczniów są kluczowe na ich osiągnięcia. Najlepsi nauczyciele potrafią odkryć w uczniach ukryte talenty i pracować nad ich rozwojem.
Edukacja to relacja : nauczyciel, uczeń, treści i kontekst.
Style pracy nauczycieli zależą od ich osobowości oraz postrzegania swojej roli jako nauczyciela.
Istnieje wiele różnych stylów, właściwie tyle ilu jest nauczycieli na świecie. Próby ich klasyfikacji proponują m.in. styl eksperta, oficjalnego autorytetu, modelu osobistego, facilitatora czy stylu delegującego.
Wzajemne emocje nauczycieli i uczniów są trzonem edukacji. Jak to jest, że Twoje dziecko jednego nauczyciela lubi a drugiego nienawidzi. Relacja wymaga zaangażowania obu stron, chemii oddziaływań edukacyjnych oraz zrozumienia.
Dobry nauczyciel inspiruje i odkrywa naturalne talenty i predyspozycje uczniowskie. Ponieważ nie można być dobrym ze wszystkiego, niektóre przedmioty lubimy bardziej a inne mniej. To naturalna konsekwencja naszych uwarunkowań poznawczych.
Kultura organizacyjna szkoły, przedszkola, a więc atmosfera pracy, nauki, pasji, wsparcia sprzyjają wyrobieniu pozytywnego stosunku do edukacji Twojego dziecka. Przestrzenie szkoły, zakamarki, korytarze, sale lekcyjne są naturalną wzrokową siłą napędową dobre edukacji.
Bycie nauczycielem to ciężki kawałek chleba. Oprócz wiedzy z danej dziedziny, dobry nauczyciel powinien posiadać szerokie kompetencje pedagogiczne, do których zaliczamy m.in. motywowanie, wzmacnianie, umożliwianie czy angażowanie uczniów ( Ken Robinson).
Sukces edukacji w Finlandii ma swoje podłoże w doskonałych kompetencjach nauczycieli tam pracujących. Ta specjalistyczna wiedza, dotycząca odpowiedzi na pytanie: jaki sposób efektywnie pomagać innym w nauce? Jest kluczowa dla dobrego systemu edukacyjnego.
Na co należy zwrócić uwagę podczas organizowania efektywnego procesu uczenia się uczniów zdaniem Kena Robinsona?
- Permanentne doskonalenie lekcji oraz poddawania jej ocenie uczniów.
- Praca nad integracją i zaangażowaniem rodziców.
- Stawianie celów oraz dążenie do ich realizacji.
- Przygotowanie do zajęć z uwzględnieniem celów realizacji zajęć.
- Wytrwałość, nieodpuszczanie bez względu na okoliczności.
Sukces edukacyjny Twojego dziecka to relacja rodzica, szkoły oraz dziecka. Wspólny front oddziaływań oraz wspólne cele. Motywacja i wsparcie rodziców to gwarancja ich sukcesu edukacyjnego przełożonego w konsekwencji na sukces życiowy.
Zachowanie, dyscyplina, problemy z używkami, uzależnienia, przemoc, stres, depresja to piętna współczesnego życia. Dotyczą one również uczniów. Wspólne działania domu rodzinnego i szkoły to naturalna profilaktyka, dzięki której osiągniesz zamierzone pozytywne efekty wychowawcze.