o przekraczaniu granic w edukacji, edukacja, szkoła, uczenie się, wychowanie, dziecko, mózg, rozwój

Jak skutecznie rozwiązywać problemy?

Odwieczne ”uciekaj, albo walcz” budują program awaryjny w naszym umyśle, który wprowadzi do odrętwienia i marazmu człowieka.

Jak zatem budować skuteczne długotrwałe rozwiązania oparte na zaufaniu społecznym?

Tylko takie rozwiązania prowadzą do stabilizacji i zaufania ludzi w względem siebie.

Współdziałanie, dzielenie się, inspirowanie są dla ludzi niczym życiodajna woda.

Biologiczna natura człowieka podporządkowuje się kulturze, w której został wychowany.

Mnogość doświadczeń budują natomiast człowieka i jego życiowy potencjał.

Doświadczenia prowadzą do formułowania się postaw. Otwartość, tolerancja lub przymus i zaściankowość są wynikiem doświadczeń człowieka.

Przekraczanie granic

Wyzwolenie ze swojego własnego schematu myślenia i działania wymaga odwagi i determinacji.

„Naszym największym lękiem, nie jest to, że jesteśmy niedoskonali. Naszym największym lękiem jest to, że jesteśmy mocni ponad miarę. To nasze światło, nie nasza ciemność najbardziej nas przeraża.”

Nelson Mandela

Człowiek podejmuje walkę ze swoimi starymi przyzwyczajeniami, aby stawić czoła nowym wyzwaniom.

Jesteśmy niewolnikami archaicznych rozwiązań siłowych. Pień mózgu wiedzie prym, a kreatywność, wolność są stłumione w nas samych.

Co jest największym osiągnięciem w edukacji w ostatnich 20 latach?

Wciąż w sferze marzeń wielu pedagogów, rodziców i uczniów jest szkoła bez stereotypów i oczekiwań. Gdzie nie ma nacisku, przymusu i lęku, a dzieci są zapraszane do wspólnego działania. Zachęcanie i inspirowanie w atmosferze ufności stanowi podstawę edukacji z wykorzystaniem całej bazy dydaktycznej i merytorycznych kompetencji nauczycieli.

Każdy z nas potrzebuje zaufania.

Zaufanie jest pierwszą cegiełką na której układać można kolejne- rozwój, edukację, socjalizację młodych ludzi.

Zaufanie daje poczucie bezpieczeństwa, pomaga w rozwiązywaniu problemów i odkrywaniu własnych możliwości.

Odwaga

Człowiek rozwija się przez całe życie. Z drugiej strony mówi się o mało plastycznym charakterze człowieka oraz o osobowości, która nie zmienia się.

Człowiek musi jednak mieć odwagę do zmiany w obszarach, które w okresie dzieciństwa zostały stłamszone.

Kształtowanie nowej rzeczywistości dotyczy również m.in. zmian w pracy, naszym życiu osobistym.

Jeśli potrafisz zainspirować innych do przeżycia nowych doświadczeń, jesteś odważny.

Wzajemne wspieranie się i współpraca nad realizacją dobrych pomysłów są punktem wyjścia dla procesu zmiany.

Cierpliwość i rozważne,  refleksyjne działania doprowadzą do efektów.

Zmiana jest możliwa tylko poprzez docenianie drugiego człowieka, jego wysiłków i doświadczeń.

Budowanie kultury pracy z błędem oraz wymiana wzajemnych doświadczeń są natomiast podstawę dla przekraczania wspólnych granic dla rozwoju.

 

Literatura: G. Huther ” Kim jesteśmy- a  kim moglibyśmy być”