program terapii logopedycznej, logopedia, logofun, zabawa logopedyczna, wady wymowy, zaburzenia mowy, nauka mówienia

Program terapii logopedycznej układamy zgodnie z potrzebami pacjenta.

Musi on zawierać pełen zestaw ćwiczeń przygotowujących, a następnie korygujących wadę wymowy.

Sukces terapii logopedycznej zależy od trafnej diagnozy, a następnie od planowania i realizacji terapii logopedycznej.

Poniżej kilka wskazówek, na co zwrócić szczególną uwagę?

Cele terapii logopedycznej:

  1. Kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej.
  2. Stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
  3. Doskonalenie wymowy już ukształtowanej.
  4. Wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
  5. Usprawnianie techniki czytania i pisania.
  6. Wdrażanie dzieci do obcowania z literaturą i sztuką oraz twórczej aktywności słownej.

Wskazówki metodyczne:

Zajęcia logopedyczne są środkiem pomocy dziecku. Ich treści, formy, metody muszą być maksymalnie dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka i skierowane na wyeliminowanie wykrytych w mowie nieprawidłowości.

Zajęcia prowadzone są w formie zajęć indywidualnych lub grupowych (2-4 osoby). Objęcie dziecka zajęciami logopedycznymi wymaga zgody rodziców. Po badaniu mowy rodzice powinni być powiadomieni o stanie mowy dziecka. Jest to konieczne ze względu na współpracę. Niezbędnym jest również aby rodzice nawiązywali kontakt z logopedą w celu postępów terapii.

Codzienne ćwiczenia są niezbędne do uzyskania pożądanego efektu logopedycznego. Zajęcia te organizowane są w krótkich odstępach czasu w atmosferze życzliwości, zaufania, zrozumienia i konsekwencji.

W pracy z dzieckiem wychodzi się od treści znanych i łatwych. Podstawową pracy są ćwiczenia w formie zabaw i gier. Oprócz nich terapia zawiera elementy ćwiczeń słuchowych, słuchowo – językowych, ruchowych, motoryki małej jak i dużej  z wykorzystaniem ćwiczeń ruchów naprzemiennych. 

Ogólny plan pracy logopedycznej:

  1. Diagnoza logopedyczna
  2. Ćwiczenia przygotowujące artykulatory do wywoływania zaburzonych głosek.
  • Ćwiczenia oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćwiczenia oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia emisyjne, ćwiczenia ekonomicznego zużywania powietrza umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi.
  • Ćwiczenia narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy.
  • Słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze źle wypowiadanych.
  • Ćwiczenia emisyjno- głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
  • Artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywołanie głosek w izolacji, utrwalenie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, nauka wierszy, piosenek z nasileniem głoski ćwiczonej.
  • Leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych, opowiadanie ilustracji, przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania, gry i zabawy ortofonicznie, ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.
  1. Ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy.
  • Wywołanie głoski w izolacji.
  • Utrwalenie głoski korygowanej na materiale językowym w logotomach, wyrazach (nagłos, śródgłos, wygłos), zdaniach.
  • Ćw. utrwalające wywołaną głoskę w wierszykach, piosenkach wyliczankach, powiedzeniach.
  • Automatyzacja popr. wymowy w mowie spontanicznej, opow. ilustracji, historyjek obrazkowych, rozmowy kierowane.
  • Ćw. utrwalające z wykorzystaniem komputera.
  1. Ćwiczenia wspomagające terapię logopedyczną.
  •  Ćw. ortofoniczne (udział w zajęciach grupowych)
  • Ćw. stymulujące rozwój słuchu fonemowego.
  • Ćw. i zabawy z muzyką- logorytmika.
  • Ćw. stymulujące ogólny rozwój dziecka (rozwijanie słownictwa czynnego ibiernego, koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej).
  • Kształtowanie twórczej aktywności słownej dziecka poprzez tworzenie swobodnych tekstów, rymowanek.
  • Wyrabianie u dzieci umiejętności posługiwania się poprawną polszczyzną, wskazywanie różnic pomiędzy gwarą a językiem literackim.

METODY PRACY:

  • Metody aktywne (dziecko świadomie ćwiczy mowę, bierze udział w terapii)
  • Demonstracja- pokazanie dziecku na czym polega mówienie danej głoski( poprawne ułożenie n. mowy przed lustrem).
  • Demonstracja + instrukcja – logopeda pokazuje i omawia co dzieje się z artykulatorami, mówi co dziecko ma zrobić.
  • Metoda mechaniczna- stosowanie przyborów typu szpatułka, rerek, monokinezy (ćwiczenia z palcem) oraz innych przyrządów logopedycznych.
  • Metody substytucyjne- wykorzystywane są już utrwalone głoski i przekształcane w te których dziecko nie wymawia poprawnie, np. długie wypowiadanie dziąsłowego t” prowadzi do powstania cz”, a wypowiadanie dziąsłowego cz” do powstania sz”.
  • Metody ortofoniczne- wywoływanie głosek przez odpowiednie ćwiczenia oddechowe i inne wspomagające.
  • Metody pasywne(zabawa, logorytmika, rytmika, rysowanie) dziecko nie zajmuje się samą mową, ale wpływają na nią emocje, pamięć, motywacja)

PLAN PRACY

  1. Prace organizacyjne: przygotowanie gabinetu do podjęcia terapii logopedycznej, zebranie pomocy dydaktycznych.
  2. Diagnoza logopedyczna- kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych, zapoznanie się z opiniami psych- pedagogicznymi , konsultacje z wychowawcą i pedagogiem szkolnym, założenie dokumentacji.
  3. Ćwiczenia logopedyczne.
  • Oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćw. oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćw. emisyjne, ćw. ekonomicznego zużywania powietrza i umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi.
  • Głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, kierowanie głosu na maskę, ćw. umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
  • Słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćw. poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze i źle wypowiedzianych.
  • Artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywoływanie głosek w izolacji, utrwalanie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, nauka wierszy, piosenek z nasileniem głoski ćwiczonej.
  • Leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych, opowiadanie ilustracji, przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania, gry i zabawy ortofoniczne, ćw. w czytaniu i pisaniu.

Współpraca z wychowawcą , rodzicami – instruowanie o sposobie korekcji mowy, pokaz ćwiczeń, informowanie o postępach.