Szkoła jest już po krótkim epizodzie edukacji zdalnej.
Nauczyciele, rodzice i uczniowie stworzyli w ciągu trzech miesięcy nową dotąd nieznaną jakość.
Czy kształcenie na odległość było gorsze od tego, które zazwyczaj odbywa się w tradycyjnej klasie?
Aby odpowiedzieć na to pytanie wrócimy do źródła edukacji, a więc do sformułowania misji szkoły.
Misją każdej szkoły jest tworzenie coraz lepszych warunków dla wszechstronnego rozwoju uczniów oraz ich indywidualnego sukcesu.
Każda szkoła skupia się zatem na organizowaniu działań, dzięki którym rozwijane są pasje i zainteresowania uczniowskie oraz ich kompetencje.
Edukacja uczniów realizowana jest w szkole poprzez programy nauczania, realizację podstawy programowej, plany nauczania, w tym plan wychowawczo- profilaktyczny.
Szkoła to konstrukcja wielosegmentowa.
Musi ona uwzględniać wiele aspektów globalnego wykształcenia człowieka.
Ważna jest nie tylko umiejętność poprawnego wypowiadania się w mowie i piśmie, często manifestujące swoje „ja” w trudnej umiejętności czytania ze zrozumieniem.
Każda szkoła jest dla uczniów nieodkrytą kopalnią wiedzy, dzięki której stają się oni niepowtarzalnymi członkami społeczności ludzkiej na ziemi.
Przechodząc przez kolejne cykle kształcenia, ściśle połączone z etapami rozwoju człowieka, młody człowiek dostrzega coraz bardziej zróżnicowany świat, który go otacza.
Złożoność świata manifestuje się m.in. w związkach przyczynowo- skutkowych, czasowych oraz przestrzennych.
Nieharmonijne kompozycje otaczającego wszechświata dostrzec można również w myśleniu analitycznych, syntetycznym. Prowadzi ono do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie samego.
Każdy młody człowiek od początku swojego istnienia powinien być wdrażany do poznania i respektowania zasad życia społecznego. Dzieje się to najpierw w rodzinie, a potem równolegle w przedszkolu, następnie w szkole.
Szkoła umożliwia również poznanie, opanowanie umiejętności i kompetencji, dzięki którym człowiek potrafi dopasować się do zmieniających się warunków egzystencji, do rynku pracy oraz do życia w rodzinie.
Aby jednak tak się stało, uczeń musi być przede wszystkim odpowiedzialny za własną naukę, za proces nabywania wiedzy i umiejętności w szkole.
Zdalna edukacja była szansą na przeniesienie odpowiedzialności za proces uczenia się na ucznia.
Szkoła stwarza warunki dla prezentowania przez uczniów własnego zdania, efektywnego współdziałania w zespole, poszukiwania i porządkowania informacji oraz posługiwania się narzędziami TIK.
Wszystkie działania edukacyjne podejmowane przez nauczycieli i uczniów w tradycyjnej i zdalnej szkole prowadzą do rozwoju ucznia zgodnego z jego indywidualnymi predyspozycjami i talentami.
Środowisko wszechstronnego rozwoju ucznia jest zróżnicowane.
Sprzyjać ono powinno pełnemu rozwojowi uczniowskiemu w zakresie intelektualnym, społecznym, emocjonalnym, moralnym, czy duchowym.
Współcześnie bardzo ważnym wyzwaniem dla każdej szkoły jest budowanie wartości edukacji.
Zdalna edukacja była szansą dla szkoły na odbudowanie wartości jaką jest edukacja.
Każdy z nas zdał sobie sprawę jak ważna jest szkoła i jak ciężko jest funkcjonować bez niej. To niezwykle cenne doświadczenie dla każdego człowieka.
Wielu młodych ludzi zadaje pytanie o sens uczenia się. Czy szkoła jest w ogóle potrzebna?
W dobie dostępnej internetowo informacji która jest kolorowa, animowana, tradycyjna szkoła ma jednak przewagę. Przewaga szkoły to przede wszystkim żywy kontakt z ludźmi.
Zamysł nowoczesnej edukacji oparty jest przede wszystkim na motywowaniu, postawie otwartości i dialogu wszystkich podmiotów szkoły dziś po doświadczeniu kształcenia na odległość święci triumfy.
Dialog, motywacja, współdziałanie w edukacji to cele nie łatwe do osiągnięcia. Wymagają one pracy i codziennego zaangażowania.
Odpowiedzialność uczniowska za własny proces uczenia się wymaga budowania systematycznie dzień po dniu.
Zdalna edukacja w wyniku pandemii koronawirusa doskonale odsłoniła mankamenty systemu kształcenia w Polsce.
Brakuje przede wszystkim organizacji czasu nauki i odpoczynku, zaangażowania, umiejętności samokształcenia uczniów oraz współpracy.
Edukacja zdalna wymagała odwrócenia paradygmatu uczenia się.
Uczeń musiał przejąć inicjatywę w zakresie własnego kształcenia, aktywnie angażując się w proces zdobywania wiedzy.
Nie chodzi przecież w edukacji o przerobienie programu nauczania, ale przede wszystkim o osiągnięcie określonych kompetencji przez uczniów.
Taka formuła kształcenia wdrażana jest już od roku 2000 do praktyki edukacyjnej, jednak dopiero rok 2020, w którym uczniowie zetknęli się z rzeczywistością kształcenia na odległość, stał się przełomowy dla jej zrozumienia.